ආදිවාසී ජනතාව

සංස්කරණය

උතුරු ඇමරිකාවේ පළමු වැසියන් සාමාන්‍යයෙන් උපකල්පනය කරන්නේ සයිබීරියාවේ සිට බෙරිං ගොඩ පාලම හරහා සංක්‍රමණය වී අවම වශයෙන් වසර 14,000 කට පෙර පැමිණ ඇති බවයි.[1] Old Crow Flats සහ Bluefish Caves හි ඇති පැලියෝ-ඉන්දියානු පුරාවිද්‍යා ස්ථාන කැනඩාවේ පැරණිතම මිනිස් වාසයේ ස්ථාන දෙකකි.[2] ස්ථිර ජනාවාස, කෘෂිකර්මාන්තය, සංකීර්ණ සමාජ ධූරාවලිය සහ වෙළෙඳ ජාලයන් ආදිවාසී සමාජවල ලක්‍ෂණ ඇතුළත් විය.[3] යුරෝපීය ගවේෂකයන් 15 වැනි සියවසේ අගභාගයේ සහ 16 වැනි සියවසේ මුල් භාගයේ පැමිණි කාලය වන විට මෙම සංස්කෘතීන්ගෙන් සමහරක් බිඳ වැටී තිබූ අතර ඒවා සොයා ගෙන ඇත්තේ පුරාවිද්‍යාත්මක පරීක්ෂණවලින් පමණි.[4] වර්තමාන කැනඩාවේ ආදිවාසී ජනයාට පළමු ජාතීන්, ඉනුයිට් සහ මෙටිස් ඇතුළත් වේ,[5] මිශ්‍ර සම්භවයක් ඇති අවසන් ජීවියා වන අතර, 17 වන සියවසේ මැද භාගයේ දී පළමු ජාතීන් යුරෝපීය පදිංචිකරුවන් සමඟ විවාහ වී පසුව ඔවුන්ගේම අනන්‍යතාවය වර්ධනය කර ගත්හ.[5]

2021 කැනේඩියානු සංගණනයට අනුව, සංගණන අංශය අනුව ස්වයං-වාර්තා කරන ලද ස්වදේශික අනන්‍යතාවයේ (පළමු ජාතීන්, ඉනුයිට්, මෙටිස්) ප්‍රතිශතය පෙන්වන කැනඩාවේ සිතියමක්.[6]

ප්‍රථම යුරෝපීය ජනාවාස ඇති වන විට ආදිවාසී ජනගහනය 200,000[7] සහ මිලියන දෙකක් අතර වූ බවට ඇස්තමේන්තු කර ඇත,[8] 500,000 ක අගයක් කැනඩාවේ ආදිවාසී ජනතාව පිළිබඳ රාජකීය කොමිසම විසින් පිළිගෙන ඇත.[9] යුරෝපීය යටත් විජිතකරණයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ස්වදේශික ජනගහනය සියයට හතළිහකින් අසූවකින් අඩු විය.[10] ඔවුන්ට ස්වභාවික ප්‍රතිශක්තියක් නොතිබූ යුරෝපීය රෝග මාරු කිරීම,[11] ලොම් වෙළඳාම පිළිබඳ ගැටුම්, යටත් විජිත බලධාරීන් සහ පදිංචිකරුවන් සමඟ ගැටුම්, සහ ස්වදේශික ඉඩම් පදිංචිකරුවන්ට අහිමි වීම ඇතුළු හේතු කිහිපයක් පහත වැටීමට හේතු වී ඇත. ජාතීන් කිහිපයක ස්වයංපෝෂිතභාවය පසුකාලීන බිඳවැටීම.[12]

ගැටුමකින් තොරව නොතිබුණද, යුරෝපීය කැනේඩියානුවන් පළමු ජාතීන් සහ ඉනුයිට් ජනගහනය සමඟ මුල් අන්තර්ක්‍රියා සාපේක්ෂව සාමකාමී විය.[13] පළමු ජාතීන් සහ මෙටිස් ජනයා කැනඩාවේ යුරෝපීය යටත් විජිත සංවර්ධනය කිරීමේදී තීරණාත්මක කාර්යභාරයක් ඉටු කළහ.[14] පළමු ජාතීන් සමඟ මෙම මුල් යුරෝපීය අන්තර්ක්‍රියා මිත්‍රත්වය සහ සාම ගිවිසුම් වල සිට ගිවිසුම් හරහා ස්වදේශික ඉඩම් පවරා ගැනීම දක්වා වෙනස් වනු ඇත.[15] 18 වැනි සියවසේ අග භාගයේ සිට, යුරෝපීය කැනේඩියානුවන් විසින් බටහිර කැනේඩියානු සමාජයක් තුලට ආදිවාසීන්ට උකහා ගැනීමට බල කරන ලදී.[16] පදිංචිකරුවන්ගේ යටත්විජිතවාදය 19වන සියවසේ අගභාගයේ සහ 20වන සියවසේ මුල්භාගයේ උච්චස්ථානයකට ලඟා විය.[17] 2008 දී කැනඩා රජය විසින් ප්‍රතිසන්ධාන කොමිසමක් පිහිටුවීමත් සමඟ සහන කාලයක් ආරම්භ විය.[18] මෙයට සංස්කෘතික ජන සංහාරය පිළිගැනීම,[19] බේරුම්කරණ ගිවිසුම්,[18] සහ අතුරුදහන් වූ සහ ඝාතනයට ලක් වූ ආදිවාසී කාන්තාවන්ගේ දුක්ඛිත තත්ත්වයට විසඳුම් සෙවීම වැනි වාර්ගික වෙනස්කම් කිරීම් ගැටළු වැඩිදියුණු කිරීම ඇතුළත් විය.[20]

යුරෝපීය ජනපදකරණය

සංස්කරණය
1750 වන විට උතුරු ඇමරිකාවේ භෞමික හිමිකම් සිතියම. බ්‍රිතාන්‍ය ඇමරිකාව (රෝස), නව ප්‍රංශය (නිල්) සහ නව ස්පාඤ්ඤය (තැඹිලි); කැලිෆෝනියා, පැසිෆික් වයඹ සහ මහා ද්‍රෝණිය සඳහන් කර නැත.[21]

කැනඩාවේ නැගෙනහිර වෙරළ තීරය ගවේෂණය කළ පළමු ලේඛනගත යුරෝපීයයා නෝර්ස් ගවේෂක ලීෆ් එරික්සන් බව විශ්වාස කෙරේ.[22] ආසන්න වශයෙන් ක්‍රි.ව. 1000 දී, නෝර්ස්වරු නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් හි උතුරු කෙළවරේ එල්'ඇන්සේ ඕක්ස් තණබිම් හි වසර 20 ක් ඉඳහිට වාඩිලාගෙන සිටි කුඩා කෙටි කාලීන කඳවුරු ගොඩනඟා ගත්හ.[23] 1497 දී නාවික යාත්‍රා ජෝන් කැබට් එංගලන්තයේ VII වන හෙන්රි නමින් කැනඩාවේ අත්ලාන්තික් වෙරළ තීරය ගවේෂණය කර හිමිකම් කියන තෙක් තවත් යුරෝපීය ගවේෂණයක් සිදු නොවීය.[24] 1534 දී ප්‍රංශ ගවේෂක ජැක් කාටියර් ශාන්ත ලෝරන්ස් බොක්ක ගවේෂණය කළ අතර එහිදී ඔහු ජූලි 24 වන දින "ප්‍රංශයේ රජුට දීර්ඝායුෂ ලැබේවා" යන වදන් සහිත මීටර් 10 (අඩි 33) කුරුසයක් සිටුවා නව ප්‍රදේශය අත්පත් කර ගත්තේය. පළමුවන ෆ්‍රැන්සිස් රජුගේ නාමයෙන් ප්‍රංශය.[25] 16 වන ශතවර්ෂයේ මුල් භාගයේදී, බාස්ක් සහ පෘතුගීසීන් විසින් පුරෝගාමී වූ නාවික ශිල්පීය ක්‍රම සහිත යුරෝපීය නාවිකයින් අත්ලාන්තික් වෙරළ තීරයේ සෘතුමය තල්මසුන් ඇල්ලීමේ සහ මසුන් ඇල්ලීමේ මුරපොලවල් පිහිටුවා ගත්හ.[26] සාමාන්‍යයෙන්, සොයාගැනීමේ යුගයේ මුල් ජනාවාස කෙටිකාලීනව පැවතියේ කටුක දේශගුණය, වෙළෙඳ මාර්ගවල සැරිසැරීමේ ගැටලු සහ ස්කැන්ඩිනේවියාවේ තරගකාරී ප්‍රතිදානයන් හේතුවෙනි.[27]

1583 දී, ශ්‍රීමත් හම්ෆ්‍රි ගිල්බට්, පළමුවන එලිසබෙත් රැජිනගේ රාජකීය වරප්‍රසාදය මත, පළමු උතුරු ඇමරිකානු ඉංග්‍රීසි සෘතු කඳවුර ලෙස නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් හි ශාන්ත ජෝන් ආරම්භ කරන ලදී.[28]1600 දී, ප්‍රංශ ජාතිකයන් ඔවුන්ගේ ප්‍රථම සෘතුමය වෙළඳ මධ්‍යස්ථානය ශාන්ත ලෝරන්ස් දිගේ ටැඩූසැක් හි පිහිටුවා ගත්හ.[23] ප්‍රංශ ගවේෂක සැමුවෙල් ඩි චැම්ප්ලේන් 1603 දී පැමිණි අතර පෝට් රෝයල් (1605 දී) සහ ක්විබෙක් සිටි (1608 දී) හි වසර පුරා ප්‍රථම ස්ථිර යුරෝපීය ජනාවාස පිහිටුවන ලදී.[29] නව ප්‍රංශයේ ජනපදිකයන් අතර, කැනේඩියානුවන් ශාන්ත ලෝරන්ස් ගංගා නිම්නය පුළුල් ලෙස පදිංචි කළ අතර ඇකේඩියන්වරුන් වර්තමාන නාවිකයන් පදිංචි කළ අතර, ලොම් වෙළෙන්දෝ සහ කතෝලික මිෂනාරිවරු මහා විල්, හඩ්සන් බොක්ක සහ මිසිසිපි ජල ප්‍රදේශය ලුසියානා වෙත ගවේෂණය කළහ.[30] උතුරු ඇමරිකානු ලොම් වෙළඳාම පාලනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් 17 වන සියවසේ මැද භාගයේදී බීවර් වෝර්ස් ආරම්භ විය.[31]

ඉංග්‍රීසි ජාතිකයින් 1610 දී නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් හි අතිරේක ජනාවාස ඇති කරන ලද අතර දකුණේ ජනපද දහතුනෙහි ජනාවාස ද පිහිටුවන ලදී.[32] 1689 සහ 1763 අතර යටත් විජිත උතුරු ඇමරිකාවේ යුද්ධ හතරක මාලාවක් පුපුරා ගියේය. එම කාලපරිච්ඡේදයේ පසුකාලීන යුද්ධ සත් අවුරුදු යුද්ධයේ උතුරු ඇමරිකානු රඟහල විය.[33] මේන්ලන්ඩ් නෝවා ස්කොටියා 1713 උට්‍රෙක්ට් සහ කැනඩාව ගිවිසුම සමඟින් බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය යටතට පත් වූ අතර නව ප්‍රංශයේ වැඩි ප්‍රමාණයක් 1763 දී සත් අවුරුදු යුද්ධයෙන් පසුව බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට යටත් විය.[34]

බ්‍රිතාන්‍ය උතුරු ඇමරිකාව

සංස්කරණය
Painting of General Wolfe dying in front of the British flag while attended by officers and native allies
බෙන්ජමින් වෙස්ට්ගේ ද ඩෙත් ඔෆ් ජෙනරල් වුල්ෆ් (1771) ක්විබෙක් නගරයේ ඒබ්‍රහම් තැනිතලා සටනේදී ජේම්ස් වුල්ෆ්ගේ මරණය නාට්‍යගත කරයි.[35]

1763 රාජකීය ප්‍රකාශය මගින් පළමු ජාතියේ ගිවිසුම් අයිතිවාසිකම් ස්ථාපිත කර, නව ප්‍රංශයෙන් ක්විබෙක් පළාත නිර්මාණය කර, කේප් බ්‍රෙටන් දූපත නෝවා ස්කොටියා වෙත ඈඳා ගන්නා ලදී.[36] ශාන්ත ජෝන් දූපත (දැන් ප්‍රින්ස් එඩ්වඩ් දූපත) 1769 දී වෙනම ජනපදයක් බවට පත් විය.[37] ක්විබෙක්හි ගැටුම් වළක්වා ගැනීම සඳහා, බ්‍රිතාන්‍ය පාර්ලිමේන්තුව ක්විබෙක් පනත 1774 සම්මත කර, ක්විබෙක්හි භූමි ප්‍රදේශය මහා විල් සහ ඔහියෝ නිම්නය දක්වා ව්‍යාප්ත කරන ලදී.[38] වඩාත් වැදගත් දෙය නම්, බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව යටත් විජිත දහතුන වැඩි වැඩියෙන් උද්ඝෝෂණ කරමින් සිටි අවස්ථාවක ක්විබෙක් පනත මගින් ක්විබෙක් විශේෂ ස්වයං පාලනයක් සහ ස්වයං පරිපාලන අයිතිවාසිකම් ලබා දීමයි.[39] එය ප්‍රංශ භාෂාව, කතෝලික ඇදහිල්ල සහ ප්‍රංශ සිවිල් නීතිය එහි නැවත ස්ථාපිත කරන ලද අතර, යටත් විජිත දහතුනකට වෙනස්ව නිදහස් ව්‍යාපාරයක වර්ධනය නතර කළේය.[40] ප්‍රකාශනය සහ ක්විබෙක් පනත නිසා යටත් විජිත දහතුනෙහි බොහෝ පදිංචිකරුවන් කෝපයට පත් වූ අතර, ඇමරිකානු විප්ලවයට පෙර වසරවල බ්‍රිතාන්‍ය විරෝධී හැඟීම් තවදුරටත් අවුලුවා ඇත.[36]

සාර්ථක ඇමරිකානු නිදහස් සංග්‍රාමයෙන් පසුව, 1783 පැරිස් ගිවිසුම මගින් අලුතින් පිහිටුවන ලද එක්සත් ජනපදයේ ස්වාධීනත්වය පිළිගෙන සාමයේ නියමයන් නියම කර, මහා විලට දකුණින් සහ මිසිසිපි ගඟට නැගෙනහිරින් පිහිටි බ්‍රිතාන්‍ය උතුරු ඇමරිකානු භූමි ප්‍රදේශ නව රටට පවරා දුන්නේය.[41] ඇමරිකානු ස්වාධීනත්වය සඳහා වූ යුද්ධය, ඇමරිකානු නිදහසට එරෙහිව සටන් කළ ලෝයලිස්ට්වරුන්, පදිංචිකරුවන් විශාල වශයෙන් සංක්‍රමණය වීමට ද හේතු විය. බොහෝ දෙනෙක් කැනඩාවට, විශේෂයෙන්ම අත්ලාන්තික් කැනඩාවට සංක්‍රමණය වූ අතර, එහිදී ඔවුන්ගේ පැමිණීම නිසා පවතින ප්‍රදේශ වල ජනවිකාස ව්‍යාප්තිය වෙනස් විය. නිව් බ්‍රන්ස්වික්, මැරිටයිම්ස් හි ලෝයලිස්ට් ජනාවාස ප්‍රතිසංවිධානය කිරීමේ කොටසක් ලෙස නෝවා ස්කොටියාවෙන් වෙන් වූ අතර, එය කැනඩාවේ පළමු නගරය ලෙස ශාන්ත ජෝන්, නිව් බ්‍රන්ස්වික් සංස්ථාගත කිරීමට හේතු විය.[42] මධ්‍යම කැනඩාවේ ඉංග්‍රීසි කතා කරන පක්ෂපාතී අයගේ ආගමනයට ඉඩ සැලසීම සඳහා, 1791 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාපිත පනත මගින් කැනඩාවේ පළාත ප්‍රංශ කතා කරන පහළ කැනඩාව (පසුව ක්විබෙක්) සහ ඉංග්‍රීසි කතා කරන ඉහළ කැනඩාව (පසුව ඔන්ටාරියෝ) ලෙස බෙදා වෙන් කරන ලදී. එකලස් කිරීම.[43]

Painting of Laura Secord warning British commander James FitzGibbon of an impending American attack at Beaver Dams
1812 යුද්ධයේ වීරවරියක් වන ලෝරා සෙකෝර්ඩ් බ්‍රිතාන්‍ය අණ දෙන නිලධාරි ජේම්ස් ෆිට්ස් ගිබන්ට බීවර් වේල්ලේදී ඇමරිකානු ප්‍රහාරයක් ගැන අනතුරු අඟවයි[44]

එක්සත් ජනපදය සහ එක්සත් රාජධානිය අතර 1812 යුද්ධයේ ප්‍රධාන පෙරමුණ වූයේ කැනඩාවයි. 1815 දී සාමය උදා විය. මායිම් කිසිවක් වෙනස් කර නැත.[45] 1815 සහ 1850 අතර බ්‍රිතාන්‍යයේ සිට පැමිණි 960,000 කට අධික සංඛ්‍යාවක් සමඟ සංක්‍රමණ ඉහළ මට්ටමකින් නැවත ආරම්භ විය.[46] නව පැමිණීම් අතර මහා අයර්ලන්ත සාගතයෙන් බේරෙන සරණාගතයින් මෙන්ම හයිලන්ඩ් නිෂ්කාශන මගින් අවතැන් වූ ගේලික් කතා කරන ස්කොට්ලන්ත ජාතිකයන් ද ඇතුළත් විය.[47] 1891 ට පෙර කැනඩාවට සංක්‍රමණය වූ යුරෝපීයයන්ගෙන් සියයට 25 ත් 33 ත් අතර සංඛ්‍යාවක් බෝවන රෝග නිසා මිය ගියහ.[7]

වගකිවයුතු රජයක් සඳහා වූ ආශාව 1837 ගබ්සා වූ කැරලිවලට හේතු විය.[48] ඩර්හැම් වාර්තාව පසුව වගකීම් සහිත රජයක් සහ ප්‍රංශ කැනේඩියානුවන් ඉංග්‍රීසි සංස්කෘතියට අනුගත කිරීම නිර්දේශ කළේය.[36] සංගම් පනත 1840 කැනඩාව කැනඩාවේ එක්සත් පළාතක් බවට ඒකාබද්ධ කළ අතර 1855 වන විට සුපීරියර් විලට නැගෙනහිරින් බ්‍රිතාන්‍ය උතුරු ඇමරිකාවේ සියලුම පළාත් සඳහා වගකිවයුතු රජයක් පිහිටුවන ලදී.[49] 1846 දී බ්‍රිතාන්‍යය සහ එක්සත් ජනපදය විසින් ඔරිගන් ගිවිසුම අත්සන් කිරීම ඔරිගන් දේශසීමා ආරවුල අවසන් කළ අතර 49 වන සමාන්තරය ඔස්සේ බටහිර දෙසට දේශසීමා දිගු විය. මෙය වැන්කුවර් දූපතේ (1849) සහ බ්‍රිතාන්‍ය කොලොම්බියාවේ (1858) බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත සඳහා මග පෑදීය.[50] ශාන්ත පීටර්ස්බර්ග්හි ඇන්ග්ලෝ-රුසියානු ගිවිසුම (1825) පැසිෆික් වෙරළ දිගේ දේශසීමා ස්ථාපිත කරන ලද නමුත්, 1867 එක්සත් ජනපදයේ ඇලස්කාවේ මිල දී ගැනීමෙන් පසුව පවා, ඇලස්කාව-යුකෝන් සහ ඇලස්කාව-ක්‍රි.පූ දේශසීමාවේ නිශ්චිත සීමා නිර්ණය කිරීම පිළිබඳ ආරවුල් දිගටම පැවතුනි.[51]

සම්මේලනය සහ ව්‍යාප්තිය

සංස්කරණය
Refer to caption
1867 දී කොන්ෆෙඩරේෂන් සිට කැනඩාවේ පළාත් සහ ප්‍රදේශ වල වර්ධනය සහ වෙනස්වීම් පෙන්වන සජීවිකරණ සිතියම[52]

ව්‍යවස්ථාමය සම්මන්ත්‍රණ තුනකින් පසුව, බ්‍රිතාන්‍ය උතුරු ඇමරිකානු පනත, 1867 ජුලි 1 දින කැනේඩියානු සම්මේලනය නිල වශයෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී, මුලින් පළාත් හතරක් සමඟින්: ඔන්ටාරියෝ, ක්විබෙක්, නෝවා ස්කොටියා සහ නිව් බ්‍රන්ස්වික්.[53] වයඹ ප්‍රදේශ පිහිටුවීම සඳහා කැනඩාව රුපර්ට්ස් ලෑන්ඩ් සහ වයඹ ප්‍රදේශයේ පාලනය භාර ගත්තේය, එහිදී මෙටිස්ගේ දුක්ගැනවිලි රතු ගංගා කැරැල්ල ඇවිළී 1870 ජූලි මාසයේදී මැනිටෝබා පළාත නිර්මාණය කළේය.[54] බ්‍රිටිෂ් කොලොම්බියාව සහ වැන්කුවර් දූපත (එය 1866 දී එක්සත් විය) වසර 10ක් ඇතුළත වික්ටෝරියා ප්‍රාන්තය දක්වා දිවෙන මහාද්වීපික දුම්රිය මාර්ගයක් පිළිබඳ පොරොන්දුව මත 1871 දී සම්මේලනයට සම්බන්ධ වූ අතර,[55] ප්‍රින්ස් එඩ්වඩ් දූපත 1873 දී සම්බන්ධ විය.[56] 1898 දී, වයඹ දිග ප්‍රදේශයේ ක්ලෝන්ඩික් රන් රෂ් අතරතුර, පාර්ලිමේන්තුව යුකොන් ප්‍රදේශය නිර්මාණය කළේය. ඇල්බර්ටා සහ සස්කැච්වන් 1905 දී පළාත් බවට පත් විය.[56] 1871 සහ 1896 අතර කැනේඩියානු ජනගහනයෙන් හතරෙන් එකක් පමණ දකුණින් එක්සත් ජනපදයට සංක්‍රමණය විය.[57]

බටහිර විවෘත කිරීම සහ යුරෝපීය සංක්‍රමණ දිරිගැන්වීම සඳහා, කැනඩා රජය විසින් මහාද්වීපික දුම්රිය මාර්ග තුනක් (කැනේඩියානු පැසිෆික් දුම්රිය ද ඇතුළුව) ඉදිකිරීමට අනුග්‍රහය දැක්වීය, ජනාවාස නියාමනය කිරීම සඳහා ඩොමීනියන් ඉඩම් පනත සම්මත කර භූමිය කෙරෙහි අධිකාරිය තහවුරු කිරීම සඳහා වයඹ කඳුකර පොලිසිය පිහිටුවන ලදී.[58] බටහිර දෙසට ව්‍යාප්ත වීමේ සහ ජාතිය ගොඩනැගීමේ මෙම කාල පරිච්ඡේදයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස කැනේඩියානු ප්‍රේරීස් හි බොහෝ ආදිවාසී ජනයා "ඉන්දියානු සංචිත" වෙත විස්ථාපනය කිරීම,[59] වාර්ගික යුරෝපීය වාරණ ජනාවාස සඳහා මග පෑදීමයි.[60] මෙය බටහිර කැනඩාවේ තැනිතලා බයිසන්ගේ බිඳවැටීමට හේතු වූ අතර යුරෝපීය ගව ගොවිපලවල් සහ භූමිය ආධිපත්‍යය දරන තිරිඟු කෙත් හඳුන්වා දීම සිදු විය.[61] බයිසන් සහ ඔවුන්ගේ සාම්ප්‍රදායික දඩයම් ඉඩම් අහිමි වීම හේතුවෙන් ආදිවාසී ජනයා පුළුල් සාගතයක් සහ රෝග දුටුවේය.[62] ෆෙඩරල් ආන්ඩුව හදිසි සහන සලසා දුන්නේ, ආදිවාසී ජනයා රක්ෂිත වෙත යාමේ කොන්දේසිය මතය.[63] මෙම කාලය තුළ, කැනඩාව, අධ්‍යාපනය, රජය සහ නීතිමය අයිතිවාසිකම් සඳහා පළමු ජාතීන් කෙරෙහි සිය පාලනය පුළුල් කරමින් ඉන්දියානු පනත හඳුන්වා දුන්නේය.[64]

20 වන සියවසේ මුල් භාගය

සංස්කරණය

1867 බ්‍රිතාන්‍ය උතුරු ඇමරිකා පනත යටතේ බ්‍රිතාන්‍යය තවමත් කැනඩාවේ විදේශ කටයුතු පාලනය පවත්වාගෙන ගිය නිසා, 1914 දී එහි යුද ප්‍රකාශය ස්වයංක්‍රීයව කැනඩාව පළමු ලෝක යුද්ධයට ගෙන ආවේය.[65] බටහිර පෙරමුණට යවන ලද ස්වේච්ඡා සේවකයන් පසුව කැනේඩියානු බලකායේ කොටසක් බවට පත් වූ අතර, එය විමි රිජ් සටනේදී සහ යුද්ධයේ අනෙකුත් ප්‍රධාන ක්‍රියාකාරකම්වල සැලකිය යුතු කාර්යභාරයක් ඉටු කළේය.[66] 1917 බලහත්කාර අර්බුදය පුපුරා ගියේ හමුදා සේවයේ අඩුවෙමින් පවතින ක්‍රියාකාරී සාමාජිකයින් සංඛ්‍යාව වැඩි කිරීම සඳහා වූ යුනියන්වාදී කැබිනට් මණ්ඩලයේ යෝජනාව ප්‍රංශ භාෂාව කතා කරන ක්විබෙසර් වැසියන්ගේ දැඩි විරෝධයට ලක් වූ විටය.[67] 1919 දී, කැනඩාව බ්‍රිතාන්‍යයෙන් ස්වාධීනව ජාතීන්ගේ සංගමයට සම්බන්ධ විය,[66] සහ 1931 වෙස්ට්මිනිස්ටර් ප්‍රඥප්තිය කැනඩාවේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කළේය.[68]

1930 ගණන්වල මුල් භාගයේදී කැනඩාවේ ඇති වූ මහා අවපාතය රට පුරා දුෂ්කරතාවන්ට තුඩු දුන් ආර්ථික පසුබෑමක් දුටුවේය.[69] පසුබෑමට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, සස්කැච්වන් හි සමුපකාර පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය සම්මේලනය (CCF) 1940 සහ 1950 ගණන් වලදී සුබසාධන රාජ්‍යයක (ටොමී ඩග්ලස් විසින් පුරෝගාමී වූ පරිදි) බොහෝ අංග හඳුන්වා දෙන ලදී.[70] අගමැති විලියම් ලියොන් මැකෙන්සි කිං ගේ උපදෙස් පරිදි, එක්සත් රාජධානියෙන් දින හතකට පසු VI වන ජෝර්ජ් රජු විසින් 1939 සැප්තැම්බර් 10 දින සිට ජර්මනිය සමඟ යුද්ධය ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. ප්‍රමාදය කැනඩාවේ ස්වාධීනත්වය අවධාරනය කලේය.[66]

ප්‍රථම කැනේඩියානු හමුදා ඒකක බ්‍රිතාන්‍යයට පැමිණියේ 1939 දෙසැම්බර් මාසයේදීය. සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කල, දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේදී කැනේඩියානුවන් මිලියනයකට වඩා සන්නද්ධ හමුදාවන්හි සේවය කර ඇත.[71] අසාර්ථක 1942 ඩිප්ප් වැටලීම, ඉතාලියේ මිත්‍ර හමුදා ආක්‍රමණය, නෝමැන්ඩි ගොඩබෑම, නෝමැන්ඩි සටන සහ 1944 ෂෙල්ඩ්ට් සටන ඇතුළුව යුද්ධයේ බොහෝ ප්‍රධාන සටන්වලදී කැනේඩියානු හමුදා වැදගත් භූමිකාවන් ඉටු කළහ.[66] කැනඩාව ලන්දේසි රාජාණ්ඩුව සඳහා සරණාගතභාවය ලබා දුන් අතර එම රට අල්ලාගෙන සිටි අතර එය නාසි ජර්මනියෙන් නිදහස් කර ගැනීම සඳහා නෙදර්ලන්තයේ ප්‍රධාන දායකත්වය සඳහා නෙදර්ලන්තය විසින් බැර කරනු ලැබේ.[72]

එහි කර්මාන්ත කැනඩාව, බ්‍රිතාන්‍යය, චීනය සහ සෝවියට් සංගමය සඳහා මිලිටරි ද්‍රව්‍ය නිෂ්පාදනය කිරීම නිසා කැනේඩියානු ආර්ථිකය යුද්ධය අතරතුර වේගයෙන් වර්ධනය විය.[66] 1944 දී ක්විබෙක්හි තවත් බලහත්කාර අර්බුදයක් ඇති වුවද, කැනඩාව විශාල හමුදාවක් සහ ශක්තිමත් ආර්ථිකයක් සමඟ යුද්ධය අවසන් කළේය.[73]

සමකාලීන යුගය

සංස්කරණය

මහා අවපාතයේ මූල්‍ය අර්බුදය 1934 දී නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් ඩොමීනියන් වගකිවයුතු රජයෙන් ඉවත් වී බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුකාරවරයෙකු විසින් පාලනය කරන ලද ඔටුන්න හිමි යටත් විජිතයක් බවට පත් විය.[74] ජනමත විචාරණ දෙකකින් පසුව, නිව්ෆවුන්ඩ්ලන්ඩ් වැසියන් 1949 දී පළාතක් ලෙස කැනඩාවට එක්වීමට ඡන්දය දුන්හ.[75]

කැනඩාවේ පශ්චාත් යුධ ආර්ථික වර්ධනය, අනුප්‍රාප්තික ලිබරල් ආන්ඩුවල ප්‍රතිපත්ති සමඟ ඒකාබද්ධව, නව කැනේඩියානු අනන්‍යතාවයක් මතුවීමට තුඩු දුන් අතර, 1965 දී මේපල් කොළ ධජය සම්මත කිරීම මගින් සලකුණු කරන ලදී,[76] නිල ද්විභාෂා ක්‍රියාවට නැංවීම (ඉංග්‍රීසි සහ ප්‍රංශ ) 1969 දී,[77] සහ 1971 දී නිල බහු සංස්කෘතික ආයතනය.[78] මෙඩිකෙයා, කැනඩාවේ විශ්‍රාම වැටුප් සැලැස්ම සහ කැනඩාවේ ශිෂ්‍ය ණය වැනි සමාජීය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වැඩසටහන් ද ආරම්භ කරන ලදී. කෙසේ වෙතත්, පළාත් ආන්ඩු, විශේෂයෙන්ම ක්විබෙක් සහ ඇල්බර්ටා, මේවායින් බොහොමයක් ඔවුන්ගේ අධිකරණ බල ප්‍රදේශයට ආක්‍රමණයක් ලෙස විරුද්ධ විය.[79]

refer to caption
අයිතිවාසිකම් සහ නිදහස පිළිබඳ කැනේඩියානු ප්‍රඥප්තියේ පිටපතක්[80]

අවසාන වශයෙන්, තවත් ව්‍යවස්ථාමය සම්මන්ත්‍රණ මාලාවක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස කැනඩා පනත 1982, කැනඩාවේ ව්‍යවස්ථාව එක්සත් රාජධානියෙන් ලබා ගැනීම, කැනේඩියානු අයිතිවාසිකම් සහ නිදහස පිළිබඳ ප්‍රඥප්තිය නිර්මාණය කිරීමට සමගාමීව සිදුවිය.[81] කැනඩාව ස්වකීය රාජාණ්ඩුවක් යටතේ ස්වාධීන රටක් ලෙස සම්පූර්ණ ස්වෛරීභාවය ස්ථාපිත කර තිබුණි.[82] 1999 දී, ෆෙඩරල් රජය සමඟ සාකච්ඡා මාලාවකින් පසුව නුනාවුට් කැනඩාවේ තුන්වන බලප්‍රදේශය බවට පත් විය.[83]

ඒ අතරම, 1960 ගණන්වල නිහඬ විප්ලවය හරහා ක්විබෙක් ප්‍රගාඪ සමාජීය සහ ආර්ථික වෙනස්කම්වලට ලක් වූ අතර, එය ලෞකික ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරයක් බිහි කළේය.[84] රැඩිකල් Front de libération du Québec (FLQ) 1970 දී බෝම්බ ප්‍රහාර සහ පැහැරගැනීම් මාලාවක් සමඟ ඔක්තෝබර් අර්බුදය අවුලුවා ඇත,[85] සහ ස්වෛරීවාදී පාර්ටි ක්විබෙකොයිස් 1976 දී තේරී පත් වූ අතර, 1980 ස්වෛරීභාවය සඳහා අසාර්ථක ජනමත විචාරණයක් සංවිධානය කළේය. මීච් ලේක් ගිවිසුම හරහා ක්විබෙක් ජාතිකවාදයට ව්‍යවස්ථානුකූලව ඉඩ සැලසීම 1990දී අසාර්ථක විය.[86] මෙය ක්විබෙක්හි බ්ලොක් ක්විබෙකොයිස් පිහිටුවීමට සහ බටහිර කැනඩාවේ ප්‍රතිසංස්කරණ පක්ෂය ප්‍රබෝධමත් කිරීමට හේතු විය.[87] 1995 දී දෙවන ජනමත විචාරණයක් පැවැත්විණි, එහි දී ස්වෛරීභාවය සියයට 50.6 සිට 49.4 දක්වා අඩු පරතරයකින් ප්‍රතික්ෂේප විය.[88] 1997 දී, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් පළාතක් විසින් ඒකපාර්ශ්විකව වෙන්වීම ව්‍යවස්ථා විරෝධී බව තීන්දු කරන ලද අතර, සම්මුතියෙන් සාකච්ඡා මාර්ගයෙන් ඉවත්වීමේ කොන්දේසි ගෙනහැර දක්වමින් පැහැදිලිතා පනත පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත කරන ලදී.[86]

ක්විබෙක් ස්වෛරීත්වය පිළිබඳ ගැටළු වලට අමතරව, 1980 ගණන්වල අගභාගයේ සහ 1990 ගණන්වල මුල් භාගයේදී කැනේඩියානු සමාජය කම්පනයට පත් කළ අර්බුද ගණනාවක් විය. 1985 දී එයාර් ඉන්දියා ගුවන් යානය 182 පිපිරීම, කැනේඩියානු ඉතිහාසයේ විශාලතම සමූහ ඝාතනය;[89] 1989 දී ඉකෝල් පොලිටෙක්නික් සමූලඝාතනය, ශිෂ්‍යාවන් ඉලක්ක කර ගනිමින් විශ්වවිද්‍යාල වෙඩි තැබීමක්;[90] සහ 1990 ඕකා අර්බුදය,[91] මේවාට ඇතුළත් විය. පළාත් ආණ්ඩු සහ ස්වදේශික කණ්ඩායම් අතර ප්‍රචණ්ඩ ගැටුම් ගණනාවකින් පළමුවැන්නයි.[92] කැනඩාව 1990 දී ගල්ෆ් යුද්ධයට සම්බන්ධ වූ අතර 1990 ගණන්වල සාම සාධක මෙහෙයුම් කිහිපයක ක්‍රියාකාරී විය, යුගෝස්ලාවියානු යුද්ධ සමයේදී සහ ඉන් පසුව බෝල්කන් ප්‍රදේශයේ මෙහෙයුම්,[93] සහ සෝමාලියාවේ සිදු වූ අතර, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස "අඳුරුම යුගය" ලෙස විස්තර කර ඇත. කැනේඩියානු හමුදා ඉතිහාසයේ".[94] කැනඩාව 2001 දී ඇෆ්ගනිස්තානයට හමුදා යැවූ අතර, 1950 ගණන්වල මුල් භාගයේ කොරියානු යුද්ධයෙන් පසු ඕනෑම තනි හමුදා මෙහෙයුමක් සඳහා කැනේඩියානුවන් විශාලතම මරණ ප්‍රමාණය සිදු විය.[95]

2011 දී, කැනේඩියානු හමුදා ලිබියානු සිවිල් යුද්ධයට[96] නේටෝ නායකත්වයෙන් මැදිහත් වීමට සහභාගී වූ අතර 2010 ගණන්වල මැද භාගයේදී ඉරාකයේ ඉස්ලාමීය රාජ්‍ය කැරැල්ලට එරෙහිව සටන් කිරීමට ද සම්බන්ධ විය.[97] 2020 ජනවාරි 27 වැනි දින පුළුල් සමාජ හා ආර්ථික කඩාකප්පල්කාරීත්වයක් ඇතිව, කැනඩාවේ COVID-19 වසංගතය ආරම්භ වීමට වසර තුනකට පෙර, රට 2017 දී සිය ශත සංවත්සරය සමරන ලදී.[98] 2021 දී, කැනේඩියානු ඉන්දියානු නේවාසික පාසල්වල පැරණි ස්ථාන අසල ස්වදේශික ජනයා සිය ගණනකගේ සොහොන් සොයා ගන්නා ලදී.[99] විවිධ ක්‍රිස්තියානි පල්ලි මගින් පාලනය වන අතර 1828 සිට 1997 දක්වා කැනේඩියානු රජය විසින් අරමුදල් සපයන ලද මෙම බෝඩිං පාසල් ආදිවාසී දරුවන් යුරෝ-කැනේඩියානු සංස්කෘතියට උකහා ගැනීමට උත්සාහ කළේය.[100]

යොමු කිරීම්

සංස්කරණය
  1. ^
    • Dillehay, Thomas D. (2008). The Settlement of the Americas: A New Prehistory. Basic Books. p. 61. ISBN 978-0-7867-2543-4.
    • Fagan, Brian M.; Durrani, Nadia (2016). World Prehistory: A Brief Introduction. Routledge. p. 124. ISBN 978-1-317-34244-1.
  2. ^ Rawat, Rajiv (2012). Circumpolar Health Atlas. University of Toronto Press. p. 58. ISBN 978-1-4426-4456-4.
  3. ^
  4. ^ Sonneborn, Liz (January 2007). Chronology of American Indian History. Infobase Publishing. pp. 2–12. ISBN 978-0-8160-6770-1.
  5. ^ a b Graber, Christoph Beat; Kuprecht, Karolina; Lai, Jessica C. (2012). International Trade in Indigenous Cultural Heritage: Legal and Policy Issues. Edward Elgar Publishing. p. 366. ISBN 978-0-85793-831-2.
  6. ^ "Census Program Data Viewer dashboard". Statistics Canada. February 9, 2022. January 25, 2024 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය February 3, 2024.
  7. ^ a b Wilson, Donna M; Northcott, Herbert C (2008). Dying and Death in Canada. University of Toronto Press. pp. 25–27. ISBN 978-1-55111-873-4.
  8. ^ Thornton, Russell (2000). "Population history of Native North Americans". In Haines, Michael R; Steckel, Richard Hall (eds.). A population history of North America. Cambridge University Press. pp. 13, 380. ISBN 978-0-521-49666-7.
  9. ^ O'Donnell, C. Vivian (2008). "Native Populations of Canada". In Bailey, Garrick Alan (ed.). Indians in Contemporary Society. Handbook of North American Indians. Vol. 2. Government Printing Office. p. 285. ISBN 978-0-16-080388-8.
  10. ^ Marshall, Ingeborg (1998). A History and Ethnography of the Beothuk. McGill-Queen's University Press. p. 442. ISBN 978-0-7735-1774-5.
  11. ^
  12. ^
  13. ^ Preston, David L. (2009). The Texture of Contact: European and Indian Settler Communities on the Frontiers of Iroquoia, 1667–1783. University of Nebraska Press. pp. 43–44. ISBN 978-0-8032-2549-7.
  14. ^ Miller, J.R. (2009). Compact, Contract, Covenant: Aboriginal Treaty-Making in Canada. University of Toronto Press. p. 34. ISBN 978-1-4426-9227-5.
  15. ^
  16. ^ Asch, Michael (1997). Aboriginal and Treaty Rights in Canada: Essays on Law, Equity, and Respect for Difference. UBC Press. p. 28. ISBN 978-0-7748-0581-0.
  17. ^
  18. ^ a b "Truth and Reconciliation Commission of Canada: Calls to Action" (PDF). National Centre for Truth and Reconciliation. 2015. p. 5. June 15, 2015 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  19. ^ "Honouring the Truth, Reconciling for the Future: Summary of the Final Report of the Truth and Reconciliation Commission of Canada" (PDF). National Centre for Truth and Reconciliation. Truth and Reconciliation Commission of Canada. May 31, 2015. July 6, 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත (PDF). සම්ප්‍රවේශය January 6, 2019.
  20. ^ "Principles respecting the Government of Canada's relationship with Indigenous peoples". Ministère de la Justice. July 14, 2017. June 10, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  21. ^ Chapman, Frederick T. European Claims in North America in 1750. JSTOR community.15128627. සම්ප්‍රවේශය July 23, 2023.
  22. ^
  23. ^ a b Cordell, Linda S.; Lightfoot, Kent; McManamon, Francis; Milner, George (2009). "L'Anse aux Meadows National Historic Site". Archaeology in America: An Encyclopedia. ABC-CLIO. pp. 27, 82. . https://books.google.com/books?id=arfWRW5OFVgC&pg=PA82. 
  24. ^ Blake, Raymond B.; Keshen, Jeffrey; Knowles, Norman J.; Messamore, Barbara J. (2017). Conflict and Compromise: Pre-Confederation Canada. University of Toronto Press. p. 19. ISBN 978-1-4426-3553-1.
  25. ^ Cartier, Jacques; Biggar, Henry Percival; Cook, Ramsay (1993). The Voyages of Jacques Cartier. University of Toronto Press. p. 26. ISBN 978-0-8020-6000-6.
  26. ^ Kerr, Donald Peter (1987). Historical Atlas of Canada: From the beginning to 1800. University of Toronto Press. p. 47. ISBN 978-0-8020-2495-4.
  27. ^
  28. ^ Rose, George A (October 1, 2007). Cod: The Ecological History of the North Atlantic Fisheries. Breakwater Books. p. 209. ISBN 978-1-55081-225-1.
  29. ^ Kelley, Ninette; Trebilcock, Michael J. (September 30, 2010). The Making of the Mosaic: A History of Canadian Immigration Policy. University of Toronto Press. p. 27. ISBN 978-0-8020-9536-7.
  30. ^ LaMar, Howard Roberts (1977). The Reader's Encyclopedia of the American West. University of Michigan Press. p. 355. ISBN 978-0-690-00008-5.
  31. ^ Tucker, Spencer C; Arnold, James; Wiener, Roberta (September 30, 2011). The Encyclopedia of North American Indian Wars, 1607–1890: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. p. 394. ISBN 978-1-85109-697-8.
  32. ^
  33. ^ Nolan, Cathal J (2008). Wars of the age of Louis XIV, 1650–1715: an encyclopedia of global warfare and civilization. ABC-CLIO. p. 160. ISBN 978-0-313-33046-9.
  34. ^ Allaire, Gratien (May 2007). "From 'Nouvelle-France' to 'Francophonie canadienne': a historical survey". International Journal of the Sociology of Language (185): 25–52. doi:10.1515/IJSL.2007.024. ISSN 0165-2516.
  35. ^ a b c උපුටාදැක්වීම් දෝෂය: අනීතික <ref> ටැගය; buckner නමැති ආශ්‍රේයන් සඳහා කිසිදු පෙළක් සපයා නොතිබුණි
  36. ^ Hicks, Bruce M (March 2010). "Use of Non-Traditional Evidence: A Case Study Using Heraldry to Examine Competing Theories for Canada's Confederation". British Journal of Canadian Studies. 23 (1): 87–117. doi:10.3828/bjcs.2010.5.
  37. ^ Hopkins, John Castell (1898). Canada: an Encyclopaedia of the Country: The Canadian Dominion Considered in Its Historic Relations, Its Natural Resources, its Material Progress and its National Development, by a Corps of Eminent Writers and Specialists. Linscott Publishing Company. p. 125.
  38. ^ Nellis, Eric (2010). An Empire of Regions: A Brief History of Colonial British America. University of Toronto Press. p. 331. ISBN 978-1-4426-0403-2.
  39. ^ Stuart, Peter; Savage, Allan M. (2011). The Catholic Faith and the Social Construction of Religion: With Particular Attention to the Québec Experience. WestBow Press. pp. 101–102. ISBN 978-1-4497-2084-1.
  40. ^ Leahy, Todd; Wilson, Raymond (September 30, 2009). Native American Movements. Scarecrow Press. p. 49. ISBN 978-0-8108-6892-2.
  41. ^ Newman, Peter C (2016). Hostages to Fortune: The United Empire Loyalists and the Making of Canada. Touchstone. p. 117. ISBN 978-1-4516-8615-9.
  42. ^ McNairn, Jeffrey L (2000). The capacity to judge. University of Toronto Press. p. 24. ISBN 978-0-8020-4360-3.
  43. ^ "Meeting Between Laura Secord and Lieut. Fitzgibbon, June 1813". Collection Search. July 13, 2023. October 9, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  44. ^ Harrison, Trevor; Friesen, John W. (2010). Canadian Society in the Twenty-first Century: An Historical Sociological Approach. Canadian Scholars' Press. pp. 97–99. ISBN 978-1-55130-371-0.
  45. ^ Harris, Richard Colebrook; et al. (1987). Historical Atlas of Canada: The land transformed, 1800–1891. University of Toronto Press. p. 21. ISBN 978-0-8020-3447-2.
  46. ^ Gallagher, John A. (1936). "The Irish Emigration of 1847 and Its Canadian Consequences". CCHA Report: 43–57. July 7, 2014 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  47. ^ Read, Colin (1985). Rebellion of 1837 in Upper Canada. McGill-Queen's University Press. p. 99. ISBN 978-0-7735-8406-8.
  48. ^ Romney, Paul (Spring 1989). "From Constitutionalism to Legalism: Trial by Jury, Responsible Government, and the Rule of Law in the Canadian Political Culture". Law and History Review. 7 (1): 121–174. doi:10.2307/743779. JSTOR 743779.
  49. ^ Evenden, Leonard J; Turbeville, Daniel E (1992). "The Pacific Coast Borderland and Frontier". In Janelle, Donald G (ed.). Geographical Snapshots of North America. Guilford Press. p. 52. ISBN 978-0-89862-030-6.
  50. ^ Farr, DML; Block, Niko (August 9, 2016). "The Alaska Boundary Dispute". The Canadian Encyclopedia. https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/alaska-boundary-dispute. 
  51. ^ "Territorial Evolution". Natural Resources Canada. September 12, 2016. September 2, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  52. ^
  53. ^ Bumsted, JM (1996). The Red River Rebellion. Watson & Dwyer. ISBN 978-0-920486-23-8.
  54. ^ "Railway History in Canada". The Canadian Encyclopedia. https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/railway-history. ප්‍රතිෂ්ඨාපනය March 15, 2021. 
  55. ^ a b "Building a nation". Canadian Atlas. Canadian Geographic. March 3, 2006 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය May 23, 2011.
  56. ^ Denison, Merrill (1955). The Barley and the Stream: The Molson Story. McClelland & Stewart Limited. p. 8.
  57. ^
  58. ^ Hele, Karl S. (2013). The Nature of Empires and the Empires of Nature: Indigenous Peoples and the Great Lakes Environment. Wilfrid Laurier University Press. p. 248. ISBN 978-1-55458-422-2.
  59. ^ Gagnon, Erica. "Settling the West: Immigration to the Prairies from 1867 to 1914". Canadian Museum of Immigration. November 28, 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය December 18, 2020.
  60. ^ Armitage, Derek; Plummer, Ryan (2010). Adaptive Capacity and Environmental Governance. Springer Science & Business Media. pp. 183–184. ISBN 978-3-642-12194-4.
  61. ^ Daschuk, James William (2013). Clearing the Plains: Disease, Politics of Starvation, and the Loss of Aboriginal Life. University of Regina Press. pp. 99–104. ISBN 978-0-88977-296-0.
  62. ^ Hall, David John (2015). From Treaties to Reserves: The Federal Government and Native Peoples in Territorial Alberta, 1870–1905. McGill-Queen's University Press. pp. 258–259. ISBN 978-0-7735-4595-3.
  63. ^ Jackson, Robert J.; Jackson, Doreen; Koop, Royce (2020). Canadian Government and Politics (7th ed.). Broadview Press. p. 186. ISBN 978-1-4604-0696-0.
  64. ^ Tennyson, Brian Douglas (2014). Canada's Great War, 1914–1918: How Canada Helped Save the British Empire and Became a North American Nation. Scarecrow Press. p. 4. ISBN 978-0-8108-8860-9.
  65. ^ a b c d e Morton, Desmond (1999). A military history of Canada (4th ed.). McClelland & Stewart. pp. 130–158, 173, 203–233, 258. ISBN 978-0-7710-6514-9.
  66. ^ McGonigal, Richard Morton (1962). "Intro". The Conscription Crisis in Quebec – 1917: a Study in Canadian Dualism. Harvard University Press.
  67. ^ Morton, Frederick Lee (2002). Law, Politics and the Judicial Process in Canada. University of Calgary Press. p. 63. ISBN 978-1-55238-046-8.
  68. ^ Bryce, Robert B. (1986). Maturing in Hard Times: Canada's Department of Finance through the Great Depression. McGill-Queen's. p. 41. ISBN 978-0-7735-0555-1.
  69. ^ Mulvale, James P (July 11, 2008). "Basic Income and the Canadian Welfare State: Exploring the Realms of Possibility". Basic Income Studies. 3 (1). doi:10.2202/1932-0183.1084.
  70. ^ Humphreys, Edward (2013). Great Canadian Battles: Heroism and Courage Through the Years. Arcturus Publishing. p. 151. ISBN 978-1-78404-098-7.
  71. ^ Goddard, Lance (2005). Canada and the Liberation of the Netherlands. Dundurn Press. pp. 225–232. ISBN 978-1-55002-547-7.
  72. ^ Bothwell, Robert (2007). Alliance and illusion: Canada and the world, 1945–1984. UBC Press. pp. 11, 31. ISBN 978-0-7748-1368-6.
  73. ^ Alfred Buckner, Phillip (2008). Canada and the British Empire. Oxford University Press. pp. 135–138. ISBN 978-0-19-927164-1.
  74. ^ Boyer, J. Patrick (1996). Direct Democracy in Canada: The History and Future of Referendums. Dundurn Press. p. 119. ISBN 978-1-4597-1884-5.
  75. ^ Mackey, Eva (2002). The house of difference: cultural politics and national identity in Canada. University of Toronto Press. p. 57. ISBN 978-0-8020-8481-1.
  76. ^ Landry, Rodrigue; Forgues, Éric (May 2007). "Official language minorities in Canada: an introduction". International Journal of the Sociology of Language (185): 1–9. doi:10.1515/IJSL.2007.022.
  77. ^ Esses, Victoria M; Gardner, RC (July 1996). "Multiculturalism in Canada: Context and current status". Canadian Journal of Behavioural Science. 28 (3): 145–152. doi:10.1037/h0084934.
  78. ^ Sarrouh, Elissar (January 22, 2002). "Social Policies in Canada: A Model for Development" (PDF). Social Policy Series, No. 1. United Nations. pp. 14–16, 22–37. July 17, 2010 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  79. ^ "The Canadian Charter of Rights and Freedoms". Ministère de la Justice. March 15, 2021. September 22, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  80. ^ "Proclamation of the Constitution Act, 1982". Government of Canada. May 5, 2014. February 11, 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  81. ^ {{multiref2 | Trepanier, Peter (2004). "Some Visual Aspects of the Monarchical Tradition" (PDF). Canadian Parliamentary Review. March 4, 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත (PDF). සම්ප්‍රවේශය February 10, 2017. | Bickerton, James; Gagnon, Alain, eds. (2004). Canadian Politics (4th ed.). Broadview Press. pp. 250–254, 344–347. ISBN 978-1-55111-595-5.
  82. ^ Légaré, André (2008). "Canada's Experiment with Aboriginal Self-Determination in Nunavut: From Vision to Illusion". International Journal on Minority and Group Rights. 15 (2–3): 335–367. doi:10.1163/157181108X332659. JSTOR 24674996. }}
  83. ^ Roberts, Lance W.; Clifton, Rodney A.; Ferguson, Barry (2005). Recent Social Trends in Canada, 1960–2000. McGill-Queen's University Press. p. 415. ISBN 978-0-7735-7314-7.
  84. ^ Munroe, HD (2009). "The October Crisis Revisited: Counterterrorism as Strategic Choice, Political Result, and Organizational Practice". Terrorism and Political Violence. 21 (2): 288–305. doi:10.1080/09546550902765623.
  85. ^ a b Sorens, J (December 2004). "Globalization, secessionism, and autonomy". Electoral Studies. 23 (4): 727–752. doi:10.1016/j.electstud.2003.10.003.
  86. ^
  87. ^ Schmid, Carol L. (2001). The Politics of Language: Conflict, Identity, and Cultural Pluralism in Comparative Perspective: Conflict, Identity, and Cultural Pluralism in Comparative Perspective. Oxford University Press. p. 112. ISBN 978-0-19-803150-5.
  88. ^ "Commission of Inquiry into the Investigation of the Bombing of Air India Flight 182". Government of Canada. June 22, 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය May 23, 2011.
  89. ^ Sourour, Teresa K (1991). "Report of Coroner's Investigation" (PDF). December 28, 2016 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය March 8, 2017.
  90. ^ "The Oka Crisis". Canadian Broadcasting Corporation. 2000. August 4, 2011 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය May 23, 2011.
  91. ^ Roach, Kent (2003). September 11: consequences for Canada. McGill-Queen's University Press. pp. 15, 59–61, 194. ISBN 978-0-7735-2584-9.
  92. ^ Defence, National (July 25, 2016). "Canadian Armed Forces operations in Bosnia-Herzegovina". Canada.ca. March 23, 2024 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය March 23, 2024.
  93. ^
  94. ^
  95. ^ Hehir, Aidan; Murray, Robert (2013). Libya, the Responsibility to Protect and the Future of Humanitarian Intervention. Palgrave Macmillan. p. 88. ISBN 978-1-137-27396-3.
  96. ^ Juneau, Thomas (2015). "Canada's Policy to Confront the Islamic State". Canadian Global Affairs Institute. December 11, 2015 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය December 10, 2015.
  97. ^ "Coronavirus disease (COVID-19)". Government of Canada. 2021. June 13, 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  98. ^ "Catholic group to release all records from Marievel, Kamloops residential schools". CTV News. June 25, 2021. June 25, 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  99. ^ They Came for the Children: Canada, Aboriginal Peoples, and Residential Schools. Truth and Reconciliation Commission of Canada. 2012. p. intro. ISBN 978-1-100-19995-5.
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=කැනඩාවේ_ඉතිහාසය&oldid=729733" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි