"ඒක දේවවාදය" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්

විශ්වීය දේවතාවියකගේදේවතාවකගේ පැවැත්ම පිළිබඳ අර්ධ-ඒක දේවවාදී ප්‍රකාශයන් අග ලෝකඩ යුගයට අයත් වන අතර, අඛෙනටෙන්ගේ මහා ගීතිකාව අටෙන් වෙත. දකුණු ආසියාවේ යකඩ යුගයේ වෛදික යුගයේදී ]ඒක දේවවාදය කෙරෙහි නැඹුරුවක් ඇති විය. ර්ග්වේදය බ්‍රාහ්මණයාගේ ඒකීයභාවය පිළිබඳ සංකල්ප ප්‍රදර්ශනය කරයි, විශේෂයෙන් සාපේක්ෂව දහවන පොතෙහි එය මුල් යකඩ යුගයට අයත් ය, උදා. නාසඩියා සූත්‍රයේ.

පො.යු.පෙ.පලමු කෙසේඒකදේවවාදය වෙතත්,වන් සොරොස්ට්‍රියානුවාදයස්රොස්ට්‍රියානුවාදය දැඩි ලෙස ඒක දේවවාදී නොවීය [24] මන්ද එය අහුරා මස්ඩා සමඟ වෙනත් යසටාදෙවිවරුන් වන්දනාමාන කළ බැවිනි. පුරාණ හින්දු දේවධර්මය ඒකාකාරී වූ නමුත් නමස්කාරයේ දැඩි ඒක දේවවාදයක් නොවීය. මන්දයත් එය බොහෝ දෙවිවරුන්ගේ පැවැත්ම තවමත් පවත්වා ගෙන යන හෙයිනි. කොලොෆොන්හි සෙනෝෆේන්ස් සහ ඇන්ටිස්ටීනස් ඇතුළු පුරාණ ග්‍රීක දාර්ශනිකයන් බොහෝ දෙනෙක් ඒක දේවවාදයට යම් සමානකම් ඇති සමාන බහු දේවවාදී ඒකවාදයක් විශ්වාස කළහ. පුද්ගලික ඒක දේවවාදී දෙවියෙකු යන සංකල්පය ඒකාකාරී සන්දර්භයක් තුළ පිළිසිඳ ගත් පළමු ආගම යුදෙව් ආගමයි. සදාචාරය දෙවියන්ගෙන් පමණක් ඇති බවත් එහි නීති වෙනස් නොවන බවත් පවසන සදාචාරාත්මක ඒක දේවවාදය පිළිබඳ සංකල්පය, මුලින්ම සිදු වූයේ යුදෙව් ආගමේය, නමුත් දැන් එය සොරොස්ට්‍රියානුවාදය ඇතුළු බොහෝ නූතන ඒක දේවවාදී ආගම්වල මූලික මූලධර්මය වේ. ක්රිස්තියානි ධර්මය, ඉස්ලාම්, සික් ආගම සහ බහා ඇදහිල්ල.

යුදෙව්, ක්‍රිස්තියානි සහ ඉස්ලාමීය සම්ප්‍රදායන්ට අනුව, ඒක දේවවාදය මානව වර්ගයාගේ මුල් ආගම විය; මෙම මුල් ආගම සමහර විට "ආදම් ආගම" ලෙසද, ඇන්ඩrewඇන්ඩර්ව් ලැන්ග්ට අනුව, "urereligion" ලෙසද හැඳින්වේ. 19 වන සියවසේදී ආගමේ විශාරදයින් බොහෝ දුරට එම මතය අතහැර දැමුවේ සත්වවාදයේ සිට බහු දේවවාදය හරහා ඒක දේවවාදය දක්වා වූ පරිණාමීය දියුණුවට පක්ෂව ය, නමුත් 1974 වන විට මෙම න්‍යාය එතරම් පුළුල් ලෙස නොපවතින අතර ලැන්ග්ට සමාන නවීකරණය කරන ලද දෘෂ්ටියක් වඩාත් ප්‍රකට විය. අවශ්‍යතාවය ඔස්ට්‍රියාවේ විල්හෙල්ම් ෂ්මිට් විසින් 1910 ගණන් වලදී "මුල්" හෝ "ප්‍රාථමික ඒක දේවවාදය" යන උර්මොනෝතිස්මස් නම් කර ඇත. ග්‍රීක දාර්ශනික ඒක දේවවාදයට සමානව යුදෙව් ආගම, ක්‍රිස්තියානි ධර්මය සහ ඉස්ලාමය බහු දේවවාදයට විරුද්ධව වැඩී ඇති බවට [කවුරුන්මත විසින්ද?] විරුද්ධ විය. වඩාත්මුල් මෑතකදී, කැරන් ආම්ස්ට්‍රෝං සහ අනෙකුත් කතුවරුන් සතුරුකමෙන් ආරම්භ වූ පරිණාමීය ප්‍රගතියක් පිළිබඳ අදහස වෙත නැවත පැමිණ ඇති අතරවිශ්වාස එය බහු දේවවාදය දක්වා වර්ධනය වූ අතර එය හීනෝතවාදයට වර්ධනය වූ අතර ඒකපාර්ශ්විකත්වයට වර්ධනය වූ අතර සැබෑ ඒක දේවවාදයක් දක්වා වර්ධනය විය.