යාම
යාම (සංස්කෘත:यम) සහ එහි අනුපූරකය වන නියාම යෝග දර්ශනය තුළ සදාචාරාත්මක නීති මාලාවක් නියෝජනය කරයි.එහි තේරුම "පාලනය" හෝ "පාලනය" යන්නයි. මේවා වේදයේ සහ යෝග සූත්‍රවල දක්වා ඇති පරිදි නිසි හැසිරීම සඳහා ඇති සීමාවන් වේ. ඒවා සදාචාරාත්මක අවශ්‍යතා, අණපනත්, නීති හෝ ඉලක්ක වල ආකාරයකි. යාම යනු පුද්ගලයා විසින් සිදු නොකළ යුතු ස්වයං සංයමයන් ලැයිස්තුවකි.
යාම පිළිබඳව සඳහන් පැරණිතම මූලාශ්‍රය වන්නේ ඍග් වේදය වන අතර හින්දු ධර්මයේ පනහකට අධික ග්‍රන්ථ ප්‍රමාණයක මේවා විස්තර කරනු ලබයි. පතංජලි තම යෝග සූත්‍ර තුළ යාම පහක් පිළිබඳව දක්වා ඇත.
බොහෝ වශයෙන් සඳහන් වන යාම වන්නේ අහිම්සා, සත්‍ය, අස්තෙය, මිතාහාර, ක්ෂමා සහ දයාව යි.