විකිපීඩියා

මැඩගස්කරයේ ඉතිහාසය

මුල් කාලය

සංස්කරණය

සාම්ප්‍රදායිකව, පුරාවිද්‍යාඥයින් ගණන් බලා ඇත්තේ දකුණු බෝර්නියෝවේ සිට පිටාර ගැලූ ඔරුවල අනුප්‍රාප්තික රළ පහරින්, ක්‍රිස්තු පූර්ව 350 සිට ක්‍රිස්තු වර්ෂ 550 අතර කාලය පුරාවට මිනිසුන් පැමිණි බවය. කෙසේ වෙතත්, මෙම දිනයන් අයිස්ලන්තය සහ නවසීලන්තය ජනාවාස වීමට පෙර මැඩගස්කරය පෘථිවියේ මිනිසුන් විසින් පදිංචි කළ නවතම ප්‍රධාන ගොඩබිම් වලින් එකක් බවට පත් කරයි.[1] ජාවාන් සහ සුමාත්‍රා-මැලේ ජාතිකයන් විසින් මැඩගස්කරයට ඔවුන්ගේ වෙළඳ නාවික බලඇණිවල සිටි මායාන් ජනයා කම්කරුවන් සහ වහලුන් ලෙස ගෙන එන ලද බව යෝජනා කෙරේ.[2][3][4][5] ක්‍රි.ව. පළමු සහස්‍රයේ මැදට පෙර දිනයන් දැඩි ලෙස සහාය නොදක්වයි.[6]

මැලගසි සම්භවය අග්නිදිග ආසියානු, සාගර සහ බන්ටු (අග්නිදිග අප්‍රිකානු) මූලයන්ගේ සම්මිශ්‍රණයක් පිළිබිඹු කරයි.

පැමිණීමෙන් පසු, මුල් පදිංචිකරුවන් වගා කිරීම සඳහා වෙරළබඩ වැසි වනාන්තර එළි පෙහෙළි කිරීම සඳහා කපා හා පිළිස්සුම් කෘෂිකර්මාන්තය සිදු කළහ. පළමු පදිංචිකරුවන්ට මැඩගස්කරයේ මෙගාෆවුනා බහුලව හමු වූ අතර,[7] යෝධ දෙහි විශේෂ 17ක්, විශාල පියාසර නොකරන අලි කුරුල්ලන් (එවිට මෙතෙක් පැවති විශාලතම පක්ෂියා, එපියෝනිස් මැක්සිමස්), යෝධ ෆොසා සහ මැලගසි හිපපොටම් විශේෂ කිහිපයක් ඇතුළුව, දඩයම් කිරීම සහ වාසස්ථාන විනාශ කිරීම නිසා එතැන් සිට වඳ වී ගොස් ඇත.[8] ක්‍රි. ව. 600 වන විට, මෙම මුල් පදිංචිකරුවන්ගේ කණ්ඩායම් මධ්‍යම කඳුකරයේ වනාන්තර එළි පෙහෙළි කිරීම ආරම්භ කර ඇත.[9]

අරාබි වෙළඳුන් ප්‍රථම වරට දිවයිනට ළඟා වූයේ 7වන සහ 9වන සියවස් අතර කාලය තුළය.[10] ගිනිකොනදිග අප්‍රිකාවේ සිට බන්ටු කතා කරන සංක්‍රමණිකයන් රැල්ලක් ක්‍රිස්තු වර්ෂ 1000 දී පමණ පැමිණියහ.[11] දකුණු ඉන්දීය දෙමළ වෙළෙන්දෝ 11 වැනි සියවසේදී පමණ පැමිණියහ. ඔවුන් විශාල රංචු වශයෙන් ඇති දැඩි කරන ලද දිගු අං සහිත ගව විශේෂයක් වන සෙබු හඳුන්වා දෙන ලදී.[12] මධ්‍යම කඳුකරයේ බෙට්සිලියෝ රාජධානියේ වාරිමාර්ග සහිත කුඹුරු සංවර්ධනය කරන ලද අතර සියවසකට පසුව අසල්වැසි ඉමරිනා රාජධානිය පුරා ටෙරස් කුඹුරුවලින් ව්‍යාප්ත කරන ලදී.[9] ගොඩබිම් වගාවේ වැඩිවන තීව්‍රතාවය සහ සීබු තණබිම් සඳහා දිනෙන් දින ඉහළ යන ඉල්ලුම 17 වන සියවස වන විට මධ්‍යම කඳුකරය වනාන්තර පරිසර පද්ධතියක සිට තෘණ බිම් බවට පරිවර්තනය කර ඇත.[12]

මීට වසර 600 ත් 1000 ත් අතර කාලයකට පෙර මධ්‍යම කඳුකරයට පැමිණිය හැකි මෙරිනා ජනයාගේ වාචික ඉතිහාසය, ඔවුන් වසිම්බා නමින් හැඳින්වූ ස්ථාපිත ජනගහනයක් හමුවීම විස්තර කරයි. බොහෝ දුරට පෙර සහ අඩු තාක්‍ෂණිකව දියුණු වූ ඔස්ට්‍රොනීසියානු ජනාවාස රැල්ලකින් පැවත එන්නන් විය හැකිය, වසිම්බා 16 වැනි සහ 17 වැනි සියවසේ මුල් භාගයේදී ඇන්ඩ්‍රියමනෙලෝ, රලම්බෝ සහ ඇන්ඩ්‍රියන්ජකා යන මෙරිනා රජුන් විසින් උස්බිම්වලින් උකහා ගැනීම හෝ නෙරපා හරින ලදී.[13] අද, වසිම්බාගේ ආත්මයන් බොහෝ සාම්ප්‍රදායික මැලගසි ප්‍රජාවන් විසින් ටොම්පොන්ටනි (දේශයේ මුතුන්මිත්තන්) ලෙස ගෞරවයට පාත්‍ර වේ.[14]

අරාබි සහ යුරෝපීය සම්බන්ධතා

සංස්කරණය
යුරෝපීය සබඳතා ආරම්භ වූයේ 1500 දී පෘතුගීසි ගවේෂකයෙකු වූ ඩියෝගෝ ඩයස් 2 වන පෘතුගීසි ඉන්දියා ආමදාස් සඳහා සහභාගී වෙමින් දිවයින වාර්තා කිරීමත් සමඟය.

මැඩගස්කරයේ ලිඛිත ඉතිහාසය ආරම්භ වූයේ අවම වශයෙන් 10 වන සියවස වන විට වයඹ දිග වෙරළ තීරයේ වෙළඳ ස්ථාන පිහිටුවා ඉස්ලාමය, අරාබි අක්ෂර (මලගසි භාෂාව සොරබේ ලෙස හැඳින්වෙන ලේඛන ආකාරයෙන් පිටපත් කිරීමට භාවිතා කරන), අරාබි ජ්‍යොතිෂය සහ අනෙකුත් සංස්කෘතික අංග හඳුන්වා දුන් අරාබිවරුන්ගෙන් ය.[15]

යුරෝපීය සබඳතා ආරම්භ වූයේ 1500 දී, පෘතුගීසි මුහුදු කපිතාන් ඩියෝගෝ ඩයස්, පෘතුගීසි ඉන්දියා ආමඩාස්හි 2 වන ආමඩාවට සහභාගී වෙමින් සිටියදී, දිවයින දුටු විටය.[16]

ඩෝෆින් කොටුවට කිලෝමීටර් 10ක් බටහිරින් දකුණු වෙරළ තීරයේ පිහිටි පළමු පෘතුගීසි ජනාවාස වූයේ මතටානයි. 1508 දී එහි පදිංචිකරුවන් කුළුණක්, කුඩා ගම්මානයක් සහ ගල් කුළුණක් ඉදි කළහ. මෙම ජනාවාස පෘතුගීසි ඉන්දියාවේ වයිස්‍රෝයි වූ ජෙරොනිමෝ ද අසවේදෝගේ නියමය පරිදි 1513 දී පිහිටුවන ලදී.[17]

හම්බර්ටෝ ලයිටාඕ පොතේ 16 වැනි සියවසේ ආරම්භයේ ජනාවාසයක් සම්බන්ධයෙන් 1613 පින්තූරයක නිරූපණය කර ඇති මතටනා"

1550 ගණන්වල සිට සම්බන්ධතා දිගටම පැවතුනි. යටත් විජිතකරණය සහ පරිවර්තන මෙහෙයුම් කිහිපයක් III වන ජෝඕ රජු සහ ඉන්දියාවේ වයිස්රෝයි විසින් නියෝග කරන ලද අතර, 1553 දී බල්ටසාර් ලෝබෝ ද සූසා විසින් එකක් ද ඇතුළුව. එම මෙහෙයුමේදී, වංශකතාකරුවන් වන ඩියෝගෝ දෝ කූටෝ සහ ජෝවා ඩි බැරෝස් ගේ සවිස්තරාත්මක විස්තරවලට අනුව, දූතයින් ගංගා සහ බොක්ක හරහා රට අභ්‍යන්තරයට ළඟා වූ අතර, භාණ්ඩ හුවමාරු කර ගනිමින් සහ ප්‍රාදේශීය රජෙකු පවා පරිවර්තනය කළහ.[18]

ප්‍රංශ ජාතිකයන් 17වන සියවසේ අගභාගයේදී නැගෙනහිර වෙරළ තීරයේ වෙළඳ ස්ථාන පිහිටුවා ගත්හ.[15] 1774 සිට 1824 දක්වා කාලය තුළ මැඩගස්කරය මුහුදු කොල්ලකරුවන් සහ යුරෝපීය වෙළඳුන් අතර, විශේෂයෙන් අත්ලාන්තික් සාගරයේ වහල් වෙළඳාමට සම්බන්ධ වූවන් අතර ප්‍රමුඛත්වයක් ලබා ගත්තේය. මැඩගස්කරයේ ඊසානදිග වෙරළට ඔබ්බෙන් වූ නොසි බොරෝහා නම් කුඩා දූපත ලිබර්ටාලියාවේ පුරාවෘත්ත මුහුදු කොල්ලකරුවන්ගේ යුතෝපියාවේ ස්ථානය ලෙස සමහර ඉතිහාසඥයන් විසින් යෝජනා කර ඇත.[19] බොහෝ යුරෝපීය නාවිකයින් දිවයිනේ වෙරළ තීරයේදී නැව් අනතුරට ලක් වූ අතර, ඔවුන් අතර රොබට් ඩ්‍රූරි, 18 වැනි සියවසේ දකුණු මැඩගස්කරයේ ජීවිතය පිළිබඳ ලිඛිත නිරූපණ කිහිපයෙන් එකකි.[20]

සමුද්‍ර වෙළඳාම මගින් ජනනය කරන ලද ධනය දිවයිනේ සංවිධානාත්මක රාජධානිවල නැගීම දිරිමත් කළ අතර, සමහර ඒවා 17 වන සියවස වන විට තරමක් බලවත්ව වර්ධනය වී තිබුණි.[21] මේ අතර නැගෙනහිර වෙරළේ බෙත්සිමිසාරක සන්ධානය සහ බටහිර වෙරළ තීරයේ මෙනබේ සහ බොයිනා යන සකලවා ප්‍රධානීන් විය. ඇන්ටනානාරිවෝ රජ මාලිගාවේ අගනුවර සමඟ මධ්‍යම කඳුකරයේ පිහිටා ඇති ඉමරිනා රාජධානිය, ඇන්ඩ්‍රියාමානෙලෝ රජුගේ නායකත්වය යටතේ එම කාලය තුළම මතු විය.[22]

මැඩගස්කර රාජධානිය

සංස්කරණය
ඇන්ඩ්‍රියානම්පොයිනිමෙරිනා රජු (1787-1810)

17 වන ශතවර්ෂයේ මුල් භාගයේදී මතුවීමත් සමඟ, ඉමරිනා හි උස්බිම් රාජධානිය විශාල වෙරළබඩ රාජධානිවලට සාපේක්ෂව කුඩා බලයක් වූ අතර[22] 18 වන සියවසේ මුල් භාගයේදී අන්ද්රියමසිනවාලෝනා රජු එය තම පුතුන් හතර දෙනා අතර බෙදා දුන් විට එය වඩාත් දුර්වල විය. සියවසකට ආසන්න කාලයක් පැවති යුද්ධ සහ සාගතයෙන් පසුව, ඉමරිනා 1793 දී ඇන්ඩ්‍රියානම්පොයිනිමෙරිනා (1787-1810) රජු විසින් නැවත එක් කරන ලදී.[23] ඔහුගේ ආරම්භක අගනුවර වන අම්බෝහිමංග,[24] සහ පසුව ඇන්ටනානාරිවෝ රෝවා වෙතින්, මෙම මෙරිනා රජු අසල්වැසි ප්‍රධාන රාජ්‍යයන් කෙරෙහි තම පාලනය වේගයෙන් ව්‍යාප්ත කළේය. මුළු දිවයිනම ඔහුගේ පාලනයට නතු කර ගැනීමේ ඔහුගේ අභිලාෂය බොහෝ දුරට සාක්ෂාත් කරගනු ලැබුවේ බ්‍රිතාන්‍ය රජය විසින් මැඩගස්කරයේ රජු ලෙස පිළිගත් ඔහුගේ පුත් සහ අනුප්‍රාප්තිකයා වූ I වන රදමා (1810-28) විසිනි. බ්‍රිතාන්‍ය මිලිටරි සහ මූල්‍ය ආධාර සඳහා ප්‍රතිලාභ වශයෙන් ලාභදායක වහල් වෙළඳාම අහෝසි කිරීම සඳහා රදාමා 1817 දී මොරිෂස් හි බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුකාරවරයා සමඟ ගිවිසුමක් අවසන් කළේය. ලන්ඩන් මිෂනාරි සංගමයේ ශිල්පී මිෂනාරි නියෝජිතයන් 1818 දී පැමිණීමට පටන් ගත් අතර පාසල් ආරම්භ කළ, රෝමානු හෝඩිය භාවිතයෙන් මැලගසි භාෂාව පිටපත් කළ, බයිබලය පරිවර්තනය කළ සහ නව විවිධත්වයක් හඳුන්වා දුන් ජේම්ස් කැමරන්, ඩේවිඩ් ජෝන්ස් සහ ඩේවිඩ් ග්‍රිෆිත්ස් වැනි ප්‍රධාන චරිත ඇතුළත් විය.[25]

රදාමාගේ අනුප්‍රාප්තිකයා වූ I වන රණවලෝනා රැජින (1828-61) බ්‍රිතාන්‍යයේ සහ ප්‍රංශයේ දේශපාලනික හා සංස්කෘතික ආක්‍රමණයට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ මැඩගස්කරයේ ක්‍රිස්තියානි ධර්මය පිළිපැදීම තහනම් කරමින් රාජකීය ආඥාවක් නිකුත් කිරීමෙන් සහ බොහෝ විදේශිකයන්ට එම ප්‍රදේශයෙන් ඉවත් වන ලෙස බලපෑම් කිරීමෙනි. ලන්ඩන් මිෂනාරි සංගමයේ විලියම් එලිස් 1853, 1854, සහ 1856 යන වසර වලදී මැඩගස්කරයට පැමිණි තුනක් යන පොතෙහි ඇයගේ පාලන සමයේදී සිදු කළ සංචාරයන් විස්තර කළේය. රැජින ෆැනොම්පෝනා (බදු ගෙවීමක් ලෙස බලහත්කාරයෙන් ශ්‍රමය) සම්ප්‍රදායික භාවිතය දැඩි ලෙස භාවිතා කළාය. පොදු වැඩ ව්‍යාපෘති සම්පූර්ණ කර 20,000 ත් 30,000 ත් අතර ස්ථීර හමුදාවක් සංවර්ධනය කරන ලද මෙරිනා සොල්දාදුවන්, ඇය දිවයිනේ පිටත ප්‍රදේශ සන්සුන් කිරීමට සහ මැඩගස්කරයේ බොහෝ ප්‍රදේශ ආවරණය වන පරිදි මෙරිනා රාජධානිය තවදුරටත් ව්‍යාප්ත කිරීමට යොදවා ඇත. මැඩගස්කරයේ පදිංචිකරුවන්ට සොරකම්, ක්‍රිස්තියානි ධර්මය සහ විශේෂයෙන් මායා කර්ම ඇතුළු විවිධ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් එකිනෙකාට චෝදනා කළ හැකි අතර, ඒ සඳහා ටැංගීනාගේ දුක්ඛිතභාවය සාමාන්‍යයෙන් අනිවාර්ය විය. 1828 සිට 1861 දක්වා කාලය තුළ, ටැංගෙනා පරීක්ෂාව නිසා වාර්ෂිකව මරණ 3,000 ක් පමණ සිදු විය. 1838 දී, ජනගහනයෙන් දළ වශයෙන් සියයට 20 ක් වූ, ටැන්ජෙනා පීඩාව හේතුවෙන් ඉමරිනා හි 100,000ක් පමණ මිනිසුන් මිය ගිය බව ගණන් බලා ඇත.[26] නිත්‍ය යුද්ධය, රෝගාබාධ, දුෂ්කර බලහත්කාර ශ්‍රමය සහ යුක්තිය පිළිබඳ දැඩි ක්‍රියාමාර්ගවල එකතුව ඇගේ 33 වසරක පාලන කාලය තුළ සොල්දාදුවන් සහ සිවිල් වැසියන් අතර ඉහළ මරණ අනුපාතයක් ඇති කිරීමට හේතු විය. 1833 සහ 1839 අතර මැඩගස්කරයේ ජනගහනය මිලියන 5 සිට මිලියන 2.5 දක්වා අඩු වී ඇතැයි ගණන් බලා ඇත.[27]

ඉමරිනා හි දිගටම පදිංචිව සිටි අය අතර රාජාණ්ඩුව වෙනුවෙන් යුධෝපකරණ සහ වෙනත් කර්මාන්ත දියුණු කළ ව්‍යවසායකයෙකු වන ජීන් ලැබෝර්ඩ් සහ ප්‍රංශ වික්‍රමාන්විත සහ වහල් වෙළෙන්දෙකු වූ ජෝසප්-ෆ්‍රැන්සුවා ලැම්බර්ට්, එවකට II වන රදමා කුමරු මතභේදාත්මක වෙළඳාමක් අත්සන් කළේය. ගිවිසුම ලැම්බට් ප්‍රඥප්තිය ලෙස හැඳින්වේ. ඔහුගේ මවගේ අනුප්‍රාප්තිකයෙන්, II වන රදමා රැජිනගේ දැඩි ප්‍රතිපත්ති ලිහිල් කිරීමට උත්සාහ කළ නමුත්, වසර දෙකකට පසුව අගමැති රයිනිවෝනිනාහිත්රිනියෝනි සහ ඇන්ඩ්‍රියානා (උතුම්) සහ හෝවා (සාමාන්‍ය) රාජ සභිකයන්ගේ සන්ධානයක් විසින් රජතුමාගේ පරම බලය අවසන් කිරීමට උත්සාහ කරන ලදී.[15]

කුමන්ත්‍රණයෙන් පසුව, රාජ සභිකයන් විසින් රදමාගේ බිසව වන රසොහෙරිනාට, අගමැති සමඟ බලය බෙදාගැනීමේ විධිවිධානයක් පිළිගන්නේ නම්, පාලනය කිරීමට අවස්ථාව ලබා දුන්නේය: ඔවුන් අතර දේශපාලන විවාහයකින් මුද්‍රා තබන ලද නව සමාජ ගිවිසුමකි.[28] රසොහෙරිනා රැජින පිළිගෙන, පළමුව රයිනිවෝනිනාහිත්රිනියෝනි සමඟ විවාහ වූ අතර, පසුව ඔහුව බලයෙන් පහ කර, ඔහුගේ සහෝදරයා වන අගමැති රයිනිලයියාරිවෝනි සමඟ විවාහ වූ අතර, ඔහු දෙවන රණවලෝනා රැජින සහ III වන රණවලෝනා රැජින සමඟ අනුප්‍රාප්තිකව විවාහ විය.[29] රයිනිලයියාරිවෝනි ගේ 31 වසරක අගමැති ධුර කාලය තුළ මධ්‍යම ආණ්ඩුවේ බලය නවීකරණය කිරීම සහ තහවුරු කිරීම සඳහා ප්‍රතිපත්ති රාශියක් අනුගමනය කරන ලදී.[30] දිවයින පුරා පාසල් ඉදිකරන ලද අතර පැමිණීම අනිවාර්ය කරන ලදී. හමුදා සංවිධානය වැඩිදියුණු කරන ලද අතර සොල්දාදුවන් පුහුණු කිරීම සහ වෘත්තීමය කිරීම සඳහා බ්‍රිතාන්‍ය උපදේශකයින් යොදවා ගන්නා ලදී.[31] බහු භාර්යා සේවනය තහනම් කරන ලද අතර 1869 දී උසාවියේ නිල ආගම ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ක්‍රිස්තියානි ධර්මය ජනගහනයේ වැඩෙන කොටසක් අතර සාම්ප්‍රදායික විශ්වාසයන් සමඟ සම්මත විය.[30] බ්‍රිතාන්‍ය පොදු නීතිය පදනම් කරගෙන නීති සංග්‍රහ ප්‍රතිසංස්කරණය කරන ලද අතර අගනුවර තුළ යුරෝපීය ආකාරයේ උසාවි තුනක් ස්ථාපිත කරන ලදී.[31] අණදෙන නිලධාරියා ලෙස ඔහුගේ හවුල් භූමිකාව තුළ, රයිනිලයියාරිවෝනි ද ප්‍රංශ යටත් විජිත ආක්‍රමණ කිහිපයකට එරෙහිව මැඩගස්කරය ආරක්ෂා කිරීම සාර්ථකව සහතික කළේය.[31]

ප්‍රංශ යටත් විජිතකරණය

සංස්කරණය
ෆ්‍රැන්කෝ-හෝවා යුද්ධය ගැන ප්‍රංශ පෝස්ටරයක්

මූලික වශයෙන් ලැම්බර්ට් ප්‍රඥප්තියට ගරු නොකිරීමේ පදනම මත, ප්‍රංශය 1883 දී මැඩගස්කරය ආක්‍රමණය කළේ එය පළමු ෆ්‍රැන්කෝ-හෝවා යුද්ධය ලෙසිනි. යුද්ධය අවසානයේ මැඩගස්කරය උතුරු වරාය නගරයක් වන ඇන්ට්සිරනානා (ඩියාගෝ සුවාරෙස්) ප්‍රංශයට පවරා දුන් අතර ලැම්බර්ට්ගේ උරුමක්කාරයන්ට ෆ්‍රෑන්ක් 560,000ක් ගෙවා ඇත.[32] 1890 දී, බ්‍රිතාන්‍යයන් දිවයිනේ ප්‍රංශ ආරක්‍ෂක ප්‍රදේශයක් සම්පූර්ණ විධිමත් ලෙස පැනවීම පිළිගත් නමුත් ප්‍රංශ අධිකාරිය මැඩගස්කරයේ රජය විසින් පිළිගත්තේ නැත. යටත් වීමට බල කිරීම සඳහා, ප්‍රංශ ජාතිකයන් පිළිවෙළින් 1894 දෙසැම්බර් සහ 1895 ජනවාරි වලදී නැගෙනහිර වෙරළ තීරයේ ටෝමාසිනා සහ බටහිර වෙරළේ මහාජංග වරායට බෝම්බ හෙලා අල්ලා ගත්හ.[33]

පසුව ප්‍රංශ හමුදා පියාසර බලඝනයක් ඇන්ටනානාරිවෝ දෙසට ගමන් කළ අතර, මැලේරියාව සහ වෙනත් රෝගවලට බොහෝ මිනිසුන් අහිමි විය. ශක්තිමත් කිරීම් පැමිණියේ ඇල්ජීරියාවෙන් සහ උප සහරා අප්‍රිකාවෙනි. 1895 සැප්තැම්බරයේ නගරයට ළඟා වූ පසු, බලඝනය විසින් රාජකීය මාලිගාවට බර කාලතුවක්කු වලින් බෝම්බ හෙලීමෙන් විශාල ජීවිත හානි සිදු වූ අතර III වන රණවලෝනා රැජින යටත් වීමට හේතු විය.[34] ප්‍රංශය 1896 දී මැඩගස්කරය ඈඳාගත් අතර ඊළඟ වසරේ දිවයින යටත් විජිතයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කළේය, මෙරිනා රාජාණ්ඩුව විසුරුවා හැර රාජකීය පවුල රියුනියන් දූපතට සහ ඇල්ජීරියාවට පිටුවහල් කරන ලදී. ප්‍රංශ රාජකීය මාලිගාව අල්ලා ගැනීමට ප්‍රතිචාර වශයෙන් සංවිධානය කරන ලද දෙවසරක ප්‍රතිරෝධ ව්‍යාපාරයක් 1897 අවසානයේ ඵලදායී ලෙස මැඩපවත්වන ලදී.[35]

ජයග්‍රහණයෙන් පසුව මෙනලඹ කැරැල්ල හේතුවෙන් දස වසරක සිවිල් යුද්ධයක් ඇති විය. රට පුරා විසිරී සිටින ග්‍රාමීය ගරිල්ලන්ට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ප්‍රංශ පරිපාලනය විසින් සිදු කරන ලද "සාමනය" වසර පහළොවකට වැඩි කාලයක් පැවතුනි. සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කල, යටත් විජිත ආක්‍රමණයට එරෙහි මෙම ප්‍රතිරෝධය මර්දනය කිරීම මැලගසි වින්දිතයින් දස දහස් ගණනකට හේතු විය.[36]

යටත් විජිත පාලනය යටතේ, විවිධ අපනයන භෝග නිෂ්පාදනය සඳහා වැවිලි ස්ථාපිත කරන ලදී.[37] 1896 දී වහල්භාවය අහෝසි කරන ලද අතර ආසන්න වශයෙන් 500,000 වහලුන් නිදහස් කරන ලදී; බොහෝ දෙනෙක් තම පැරණි ස්වාමිවරුන්ගේ නිවෙස්වල සේවකයන්[38] හෝ කොටස්කරුවන් ලෙස රැඳී සිටියහ. දිවයිනේ බොහෝ ප්‍රදේශවල වහල් පරම්පරාවට එරෙහිව දැඩි වෙනස්කොට සැලකීමේ අදහස් අදටත් පවතී.[39] අගනුවර වන ඇන්ටනානාරිවෝ[40] හි පුළුල් පදික මාලිගා සහ රැස්වීම් ස්ථාන ඉදිකරන ලද අතර රෝවා මාලිගා පරිශ්‍රය කෞතුකාගාරයක් බවට පත් කරන ලදී.[41] විශේෂයෙන්ම මෙරිනාහි පාසල් ළඟා නොවූ ග්‍රාමීය සහ වෙරළබඩ ප්‍රදේශවල අමතර පාසල් ඉදිකරන ලදී. වයස අවුරුදු 6 සහ 13 අතර අධ්‍යාපනය අනිවාර්ය වූ අතර මූලික වශයෙන් ප්‍රංශ භාෂාව සහ ප්‍රායෝගික කුසලතා කෙරෙහි අවධානය යොමු විය.[42]

1947 මාර්තු 29 වන දින මැලගසි නැගිටීමේ ආරම්භය අනුස්මරණය කරන මොරමංගා හි ජාතික ස්මාරකය. වසර දෙකකට ආසන්න කාලයක් පැවති නැගිටීමේදී 11,000 ත් 90,000 ත් අතර මැලගසිවරුන් මිය ගියහ.[43]

විශාල සමාගම්වලට විශාල කැණීම් සහ වන වගා සහන ලබා දෙන ලදී. ප්‍රංශ පරිපාලනයට හිතවත් ස්වදේශික ප්‍රධානීන්ට ද ඉඩමෙන් කොටසක් ලබා දෙන ලදී. ප්‍රංශ සමාගම්වලට පක්ෂව බලහත්කාර ශ්‍රමය හඳුන්වා දෙන ලද අතර කුඩා තනි ගොවිපළවලට හානියක් වන පරිදි වැටුප් සඳහා (විශේෂයෙන් යටත් විජිත සහනවල) වැඩ කිරීමට බදුකරණය හරහා ගොවීන් දිරිමත් කරන ලදී. කෙසේ වෙතත්, යටත් විජිත සමය නිදහස සඳහා සටන් කරන ව්‍යාපාර සමඟ විය: මෙනලම්බා, වයි වටෝ සකෙලිකා, මැලගසි ප්‍රතිසංස්කරණය සඳහා වූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යාපාරය (MDRM). 1927 දී, ඇන්ටනානාරිවෝ හි ප්‍රධාන පෙළපාලි සංවිධානය කරන ලදී, විශේෂයෙන් එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සිරගත කරන ලද කොමියුනිස්ට් ක්‍රියාකාරිකයෙකු වූ ප්‍රංශුවා විටෝරිගේ මූලිකත්වයෙන්. 1930 ගණන්වල මැලගාසි යටත් විජිත විරෝධී ව්‍යාපාරය තවත් වේගවත් විය. මැලගාසි වෘත්තීය සමිතිවාදය භූගතව පෙනෙන්නට පටන් ගත් අතර මැඩගස්කර කලාපයේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂය පිහිටුවන ලදී. නමුත් 1939 දී විචි පාලනය සඳහා තෝරා ගත් යටත් විජිත පරිපාලනය විසින් සියලුම සංවිධාන විසුරුවා හරින ලදී. MDRM 1947 කැරැල්ලේ මූලාරම්භය බවට යටත් විජිත පාලනය විසින් චෝදනා කරන ලද අතර එය ප්‍රචණ්ඩ මර්දනය විසින් අනුගමනය කරන ලදී.[44]

ශ්‍රමයේ ස්වරූපයෙන් ගෙවන බදු පිළිබඳ මෙරිනා රාජකීය සම්ප්‍රදාය ප්‍රංශ යටතේ අඛණ්ඩව පැවති අතර ප්‍රධාන වෙරළබඩ නගර ඇන්ටනානාරිවෝ වෙත සම්බන්ධ කරමින් දුම්රිය මාර්ගයක් සහ මාර්ග ඉදිකිරීමට භාවිතා කරන ලදී.[45] පළමු ලෝක යුද්ධයේදී මැලගසි හමුදා ප්‍රංශය වෙනුවෙන් සටන් කළහ.[16] 1930 ගණන් වලදී, නාසි දේශපාලන චින්තකයින් විසින් මැඩගස්කර සැලැස්ම සකස් කරන ලද අතර එය යුරෝපයේ යුදෙව්වන් පිටුවහල් කිරීමේ විභව ස්ථානයක් ලෙස දිවයින හඳුනාගෙන ඇත.[46] දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේදී, මෙම දූපත විචි ප්‍රංශ සහ මිත්‍ර ගවේෂණ බලකායක් අතර මැඩගස්කර සටනේ ස්ථානය විය.[47]

දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේදී ප්‍රංශය ආක්‍රමණය කිරීම මැඩගස්කරයේ යටත් විජිත පරිපාලනයේ කීර්තිය කැළැල් කළ අතර 1947 මැලගසි නැගිටීමට තුඩු දුන් නිදහස් ව්‍යාපාරය වර්ධනය විය.[48] මෙම ව්‍යාපාරය ප්‍රංශ ජාතිකයින් 1956 දී ලෝයි කාඩර් (විදේශීය ප්‍රතිසංස්කරණ පනත) යටතේ ප්‍රතිසංස්කරණ ආයතන පිහිටුවීමට මඟ පෑදූ අතර මැඩගස්කරය සාමකාමීව නිදහස කරා ගමන් කළේය.[49] මැලගසි ජනරජය 1958 ඔක්තෝබර් 14 වන දින ප්‍රංශ ප්‍රජාව තුළ ස්වාධීන රාජ්‍යයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. 1959 දී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කර ගැනීමෙන් සහ 1960 ජූනි 26 දින පූර්ණ නිදහස ලැබීමත් සමඟ තාවකාලික ආණ්ඩු කාල සීමාවක් අවසන් විය.[50]

ස්වාධීන රාජ්‍යය

සංස්කරණය
පිලිබට් සිරානානා, මැඩගස්කරයේ පළමු ජනාධිපති (1960-1972)

නිදහස ලබා ගැනීමෙන් පසුව, මැඩගස්කරය එහි ව්‍යවස්ථාවට අනුරූප සංශෝධන සහිතව ජනරජ හතරක් හරහා සංක්‍රමණය වී ඇත. පළමු ජනරජය (1960-72), ප්‍රංශ විසින් පත් කරන ලද ජනාධිපති පිලිබර්ට් සිරානානාගේ නායකත්වය යටතේ, ප්‍රංශය සමඟ ශක්තිමත් ආර්ථික හා දේශපාලන සබඳතා අඛණ්ඩව පැවතීම මගින් සංලක්ෂිත විය. බොහෝ ඉහළ මට්ටමේ තාක්ෂණික තනතුරු ප්‍රංශ විදේශිකයන් විසින් පුරවන ලද අතර ප්‍රංශ ගුරුවරුන්, පෙළපොත් සහ විෂයමාලා රට පුරා පාසල්වල දිගටම භාවිතා විය. මෙම "නව-යටත්විජිත" විධිවිධානය සඳහා තිසිරනානාගේ ඉවසීම පිළිබඳ ජනප්‍රිය අමනාපය 1972 දී ඔහුගේ පරිපාලනය පෙරලා දැමූ ගොවි සහ ශිෂ්‍ය විරෝධතා මාලාවකට අනුබල දුන්නේය.[15]

හමුදාවේ මේජර් ජෙනරාල්වරයෙකු වූ ගේබ්‍රියෙල් රාමනන්ත්සෝවා එම වසරේම අන්තර්වාර ජනාධිපති සහ අගමැති ලෙස පත් කරන ලද නමුත් අඩු මහජන අනුමැතිය හේතුවෙන් 1975 දී ඔහුට ධුරයෙන් ඉවත් වීමට සිදුවිය. ඔහුගෙන් පසු පත් වූ කර්නල් රිචඩ් රත්සිමන්ද්‍රාව ඔහුගේ ධුර කාලයෙන් දින හයකින් ඝාතනය විය. 1975 සිට 1993 දක්වා ඔහුගේ ධුර කාලය යටතේ පැවති මාක්ස්වාදී-ලෙනින්වාදී දෙවන ජනරජය ආරම්භ කළ වයිස් අද්මිරාල් ඩිඩියර් රත්සිරාකා, වයිස් අද්මිරාල් ඩිඩියර් රත්සිරාකා වෙනුවට වෙනත් හමුදා පත්කිරීමකට පෙර මාස හතරක් රත්සිමන්ද්‍රාවාගෙන් පසුව පාලනය කළේය.[51]

මෙම කාල පරිච්යඡේදය තුළ නැගෙනහිර බ්ලොක් රටවල් සමඟ දේශපාලන පෙලගැසීමක් සහ ආර්ථික අනාරක්ෂිතභාවයට මාරුවීමක් දක්නට ලැබුණි. මෙම ප්‍රතිපත්ති, 1973 තෙල් අර්බුදයෙන් පැන නැඟුණු ආර්ථික පීඩනයන් සමඟින්, මැඩගස්කරයේ ආර්ථිකය සීඝ්‍රයෙන් කඩා වැටීමට හා ජීවන තත්ත්වයන් තියුනු ලෙස පහත වැටීමට හේතු වූ අතර,[15] 1979 වන විට රට සම්පූර්ණයෙන්ම බංකොලොත් විය. රත්සිරක පරිපාලනය කොන්දේසි පිළිගත්තේය. ඒ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ලෝක බැංකුව සහ විවිධ ද්විපාර්ශ්වික පරිත්‍යාගශීලීන් විසින් ජාතියේ බිඳවැටුණු ආර්ථිකයට ඇපදීම සඳහා පනවා ඇති විනිවිදභාවය, දූෂණ විරෝධී පියවර සහ නිදහස් වෙළඳපොල ප්‍රතිපත්තියි.[52]

1980 දශකයේ අගභාගයේදී රත්සිරකගේ ජනප්‍රියත්වය හීන වෙමින් පැවතීම තීරනාත්මක ස්ථානයකට ළඟා වූයේ 1991 දී ජනාධිපති ආරක්ෂකයින් රැලියක් අතරතුර නිරායුධ විරෝධතාකරුවන්ට වෙඩි තැබීමත් සමඟ ය. මාස දෙකක් ඇතුළත, ඇල්බට් සාෆි (1993-96) ගේ නායකත්වය යටතේ සංක්‍රාන්ති ආන්ඩුවක් පිහිටුවන ලදී, ඔහු 1992 ජනාධිපතිවරනයෙන් ජයග්‍රහණය කර තුන්වන ජනරජය (1992-2010) ආරම්භ කළේය.[53] නව මැඩගස්කර ව්‍යවස්ථාව බහු-පක්ෂ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් සහ ජාතික සභාව අතේ සැලකිය යුතු පාලනයක් තැබූ බලතල බෙදීමක් ස්ථාපිත කළේය. නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මානව හිමිකම්, සමාජීය සහ දේශපාලන නිදහස සහ නිදහස් වෙළඳාම ද අවධාරණය කර ඇත.[15] කෙසේ වෙතත්, සාෆි ගේ ධුර කාලය ආර්ථික පරිහානිය, දූෂණ චෝදනා සහ ඔහුට වැඩි බලතල ලබා දීම සඳහා නීති සම්පාදනය කිරීම මගින් විනාශ විය. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස 1996 දී ඔහු දෝෂාභියෝගයට ලක් කරන ලද අතර, මීළඟ ජනාධිපතිවරණයට පෙර මාස තුන සඳහා අන්තර්වාර ජනාධිපතිවරයෙකු වූ නෝබට් රත්සිරහෝනාන පත් කරන ලදී. 1996 සිට 2001 දක්වා පැවති දෙවන වාරයක් සඳහා විමධ්‍යගත කිරීමේ සහ ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ වේදිකාවක් මත රත්සිරක පසුව බලයට පත් විය.[52]

තරඟ වැදුනු 2001 ජනාධිපතිවරනයේදී එවකට සිටි ඇන්ටනානාරිවෝ නගරාධිපති මාර්ක් රවාලෝමනානා ජයග්‍රහණය කළ අතර, 2002 දී රවාලෝමනානා සහ රත්සිරකගේ ආධාරකරුවන් අතර මාස හතක ගැටුමක් ඇති විය. අධ්‍යාපනය සහ පරිසර සංචාරක ව්‍යාපාරයේ ආයෝජන දිරිමත් කිරීම, සෘජු විදේශ ආයෝජන සඳහා පහසුකම් සැලසීම සහ කලාපීය හා ජාත්‍යන්තර වශයෙන් වෙළෙඳ හවුල්කාරිත්වයන් වගා කිරීම වැනි දේශපාලන අර්බුදයේ ඍණාත්මක ආර්ථික බලපෑම රවාලෝමනනාගේ ප්‍රගතිශීලී ආර්ථික හා දේශපාලන ප්‍රතිපත්ති මගින් ක්‍රමක්‍රමයෙන් ජය ගන්නා ලදී. ඔහුගේ පාලනය යටතේ ජාතික දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය වසරකට සියයට 7 ක සාමාන්‍ය අනුපාතයකින් වර්ධනය විය. ඔහුගේ දෙවන ධූර කාලය අවසන් භාගයේ දී, රවාලෝමනනා දේශීය හා ජාත්‍යන්තර නිරීක්ෂකයින් විසින් විවේචනයට ලක් කරන ලද අතර ඔහු අධිකාරීවාදය සහ දූෂණය වැඩි කරන බවට ඔහුට චෝදනා කළේය.[52]

විපක්‍ෂ නායක සහ එවකට සිටි ඇන්ටනානාරිවෝ නගරාධිපති ඇන්ඩ්‍රි රාජෝලිනා විසින් 2009 මුල් භාගයේ ව්‍යාපාරයකට නායකත්වය දුන් අතර එහි ව්‍යවස්ථා විරෝධී ක්‍රියාවලියක දී රවාලෝමනානා බලයෙන් තල්ලු කරනු ලැබුවේ කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස පුලුල් ලෙස හෙළා දකින ලදී.[54] 2009 මාර්තු මාසයේදී, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය විසින්, ජනාධිපතිවරණ කරා රට ගෙනයාමේ වගකීම දරන අන්තර්වාර පාලන ආයතනයක් වන, අධි සංක්‍රාන්ති අධිකාරියේ සභාපති ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. 2010 දී, නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ජනමත විචාරණයකින් සම්මත කරන ලද අතර, එය පෙර ව්‍යවස්ථාවේ ස්ථාපිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, බහු-පක්ෂ ව්‍යුහය තිරසාර වූ සිව්වන ජනරජයක් ස්ථාපිත කරන ලදී.[53] හෙරි රාජඕනරිමම්පියානිනා 2013 ජනාධිපතිවරණයේ ජයග්‍රාහකයා ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අතර, එය ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව සාධාරණ සහ විනිවිද පෙනෙන ලෙස සලකන ලදී.[55]

2018 ජනාධිපතිවරණයේ පළමු වටය නොවැම්බර් 7 වැනිදා පැවැත්වුණු අතර දෙවැනි වටය දෙසැම්බර් 10 වැනිදා පැවැත්වුණා. මැතිවරණයේ ප්‍රධාන අපේක්ෂකයන් වූයේ හිටපු ජනාධිපතිවරුන් තිදෙනෙකු සහ මෑතකාලීන ජනාධිපතිවරයායි. හිටපු ජනාධිපති ඇන්ඩ්‍රි රජෝලිනා දෙවන වටයේ මැතිවරණයෙන් ජයග්‍රහණය කළේය. ඔහු මීට පෙර 2009 සිට 2014 දක්වා ජනාධිපතිව සිටි අතර හිටපු ජනාධිපති මාක් රවලෝමන දෙවන වටයෙන් පරාජයට පත් වූ අතර වංචා චෝදනා හේතුවෙන් ඔහු ප්‍රතිඵල පිළිගත්තේ නැත. රවාලෝමන 2002 සිට 2009 දක්වා ජනාධිපති විය. මෑතකාලීන ජනාධිපති හෙරි රාජඕනරිමම්පියානිනා පළමු වටයේදී ඉතා නිහතමානී සහයෝගයක් ලබා ගත්තේය. 2019 ජනවාරි මාසයේ දී ඉහළ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා අධිකරණය විසින් මැතිවරනයේ ජයග්‍රාහකයා සහ නව ජනාධිපති ලෙස රාජෝලිනා ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී.[56][57][58] 2019 ජූනි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී ජනාධිපති ඇන්ඩ්‍රි රාජෝලිනා ගේ පක්ෂය ජාතික සභාවේ ආසනවලින් නිරපේක්ෂ බහුතරයක් දිනා ගත්තේය. එයට ආසන 84ක් හිමි වූ අතර හිටපු ජනාධිපති රවාලෝමනගේ ආධාරකරුවන්ට ජාතික සභාවේ ආසන 151කින් හිමි වූයේ ආසන 16ක් පමණි. නියෝජ්‍ය ආසන 51 ක් ස්වාධීන හෝ කුඩා පක්ෂ නියෝජනය කරන ලදී. ජනාධිපති රාජෝලිනාට ප්‍රබලයෙකු ලෙස පාලනය කළ හැකිය.[59]

2021 මැද භාගයේදී 2021-2022 මැඩගස්කර සාගතයේ ආරම්භය සනිටුහන් කළ අතර එය දරුණු නියඟයක් හේතුවෙන් ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාවකට ආහාර අනාරක්ෂිතතාවයට මුහුණ දීමට සිදු වූ අතර මිලියනයකට අධික ජනතාවක් සාගතයක අද්දර සිටියහ.[60]

2023 නොවැම්බරයේදී, විපක්ෂයේ වර්ජනයක් සහ ප්‍රංශ පුරවැසිභාවය ලබා ගැනීම සහ පසුව ඇති සුදුසුකම් පිළිබඳ මතභේදයක් මධ්‍යයේ මැතිවරණයේ පළමු වටයේ දී 58.95% ක ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් ලබා ගනිමින් ඇන්ඩ්‍රි රජෝලිනා වෙනත් වාරයකට නැවත තේරී පත් විය. ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීම 46.36%ක් වූ අතර එය රටේ ඉතිහාසයේ ජනාධිපතිවරණයක අඩුම අගයයි.[61]

යොමු කිරීම්

සංස්කරණය
  1. ^ Crowley, B.E. (2010). "A refined chronology of prehistoric Madagascar and the demise of the megafauna". Quaternary Science Reviews. 29 (19–20): 2591–2603. Bibcode:2010QSRv...29.2591C. doi:10.1016/j.quascirev.2010.06.030.
  2. ^ Dewar, Robert E.; Wright, Henry T. (1993). "The culture history of Madagascar". Journal of World Prehistory. 7 (4): 417–466. doi:10.1007/bf00997802. hdl:2027.42/45256. S2CID 21753825.
  3. ^ Burney DA, Burney LP, Godfrey LR, Jungers WL, Goodman SM, Wright HT, Jull AJ (August 2004). "A chronology for late prehistoric Madagascar". Journal of Human Evolution. 47 (1–2): 25–63. doi:10.1016/j.jhevol.2004.05.005. PMID 15288523.
  4. ^ Kumar, Ann (2012). 'Dominion Over Palm and Pine: Early Indonesia's Maritime Reach', in Geoff Wade (ed.), Anthony Reid and the Study of the Southeast Asian Past (Singapore: Institute of Southeast Asian Studies), 101–122.
  5. ^ Cox, Murray P.; Nelson, Michael G.; Tumonggor, Meryanne K.; Ricaut, François-X.; Sudoyo, Herawati (2012). "A small cohort of Island Southeast Asian women founded Madagascar". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 279 (1739): 2761–2768. doi:10.1098/rspb.2012.0012. PMC 3367776. PMID 22438500.
  6. ^ Mitchell, Peter (2020-10-01). "Settling Madagascar: When Did People First Colonize the World's Largest Island?". The Journal of Island and Coastal Archaeology (ඉංග්‍රීසි බසින්). 15 (4): 576–595. doi:10.1080/15564894.2019.1582567. ISSN 1556-4894. S2CID 195555955. 6 December 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 6 December 2021.
  7. ^ "Human expansion 1,000 years ago linked to Madagascar's loss of large vertebrates". ScienceDaily. 4 November 2022.
  8. ^ Virah-Sawmy, M.; Willis, K. J.; Gillson, L. (2010). "Evidence for drought and forest declines during the recent megafaunal extinctions in Madagascar". Journal of Biogeography. 37 (3): 506–519. doi:10.1111/j.1365-2699.2009.02203.x. S2CID 84382916.
  9. ^ a b Campbell, Gwyn (1993). "The Structure of Trade in Madagascar, 1750–1810". The International Journal of African Historical Studies. 26 (1): 111–148. doi:10.2307/219188. JSTOR 219188.
  10. ^ Wink (2004), p. 185
  11. ^ Pierron, Denis; Heiske, Margit; Razafindrazaka, Harilanto; Rakoto, Ignace; Rabetokotany, Nelly; Ravololomanga, Bodo; Rakotozafy, Lucien M.-A.; Rakotomalala, Mireille Mialy; Razafiarivony, Michel; Rasoarifetra, Bako; Raharijesy, Miakabola Andriamampianina (8 August 2017). "Genomic landscape of human diversity across Madagascar". Proceedings of the National Academy of Sciences (ඉංග්‍රීසි බසින්). 114 (32): E6498–E6506. Bibcode:2017PNAS..114E6498P. doi:10.1073/pnas.1704906114. ISSN 0027-8424. PMC 5559028. PMID 28716916.
  12. ^ a b Gade, Daniel W. (1996). "Deforestation and its effects in Highland Madagascar". Mountain Research and Development. 16 (2): 101–116. doi:10.2307/3674005. JSTOR 3674005.
  13. ^ Domenichini, J.P. "Antehiroka et Royauté Vazimba". Express de Madagascar (ප්‍රංශ බසින්). Madatana.com. 14 July 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 5 November 2010.
  14. ^ Razafimahazo, S. (2011). "Vazimba: Mythe ou Realité?". Revue de l'Océan Indien (ප්‍රංශ බසින්). Madatana.com. 14 July 2011 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 8 November 2010.
  15. ^ a b c d e f Metz, Helen Chapin (1994). "Library of Congress Country Studies: Madagascar". 9 November 2005 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 1 February 2011.
  16. ^ a b Bureau of African Affairs (3 May 2011). "Background Note: Madagascar". U.S. Department of State. 26 October 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 24 August 2011.
  17. ^ Leitão, Humberto (1971). "Os dois descobrimentos da ilha de São Lourenço mandados fazer pelo vice-rei D. Jeronimio de Azevedo nos anos de 1613 à 1616". Caravelle. Cahiers du Monde Hispanique et Luso-Brésilien. 16 (1): 261. 30 March 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 9 August 2020.
  18. ^ Andrada, Francisco (1613). "Cronica do mujto alto e poderoso Rey destes Reynos de Portugal, Dom João o III". 30 March 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 27 October 2020.
  19. ^ Oliver (1886), p. 16
  20. ^ Kent (1976), pp. 65–71
  21. ^ "Kingdoms of Madagascar: Maroserana and Merina". Metmuseum.org. 24 June 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 25 April 2010.
  22. ^ a b Ogot (1992), p. 418
  23. ^ Hodder (1982), p. 59
  24. ^ "Royal Hill of Ambohimanga". UNESCO. 29 June 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 April 2011.
  25. ^ Ade Ajayi (1998), pp. 413–422
  26. ^ Campbell, Gwyn (October 1991). "The state and pre-colonial demographic history: the case of nineteenth century Madagascar". Journal of African History. 23 (3): 415–445. doi:10.1017/S0021853700031534.
  27. ^ Campbell, Gwyn (October 1991). "The state and pre-colonial demographic history: the case of nineteenth century Madagascar". Journal of African History. 23 (3): 415–445. doi:10.1017/S0021853700031534.
  28. ^ Oliver (1886), pp. 124–126
  29. ^ Uwechue (1981), p. 473
  30. ^ a b Thompson & Adloff (1965), pp. 9–10
  31. ^ a b c Fage, Flint & Oliver (1986), pp. 522–524
  32. ^ Randier (2006), p. 400
  33. ^ Curtin (1998), p. 186
  34. ^ Oliver, Fage & Sanderson (1985), p. 529
  35. ^ Oliver, Fage & Sanderson (1985), p. 532
  36. ^ Jacques Tronchon. L'insurrection malgache de 1947. Essai d'interprétation historique, p 35–45
  37. ^ Campbell (2005), p. 107
  38. ^ Shillington (2005), p. 878
  39. ^ Regnier (2015), pp. 152–154
  40. ^ Fournet-Guérin (2007), pp. 45–54
  41. ^ Frémigacci (1999), pp. 421–444
  42. ^ Gallieni (1908), pp. 341–343
  43. ^ Hannibal, Travis (2013). Genocide, Ethnonationalism, and the United Nations: Exploring the Causes of Mass Killing Since 1945. Routledge. p. 138. ISBN 9780415531252. 24 June 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 23 June 2021.
  44. ^ Jacques Tronchon. L'insurrection malgache de 1947. Essai d'interprétation historique, p 35-45
  45. ^ Reinsch (1905), p. 377
  46. ^ Browning (2004), pp. 81–89
  47. ^ Kennedy (2007), pp. 511–512
  48. ^ Lehoullier (2010), p. 107
  49. ^ Kitchen (1962), p. 256
  50. ^ Pryor (1990), pp. 209–210
  51. ^ "Élection présidentielle à Madagascar: les Ratsiraka, une famille divisée". L'Écho du Sud (ප්‍රංශ බසින්). 26 August 2023 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 26 August 2023.
  52. ^ a b c Marcus, Richard (August 2004). "Political change in Madagascar: populist democracy or neopatrimonialism by another name?". Occasional Paper No. 89. Institute for Security Studies. 7 September 2004 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 15 February 2012.
  53. ^ a b "Madagascar: La Crise a un Tournant Critique?". International Crisis Group (ප්‍රංශ බසින්). 25 July 2011 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 25 November 2010.
  54. ^ Ratsimbaharison, Adrien (2017). The Political Crisis of March 2009 in Madagascar: A Case Study of Conflict and Conflict Mediation. Lanham, Boulder, New York, London: Rowman & Littlefield. ISBN 978-1-4422-7235-4.
  55. ^ "Centre d'actualités de l'ONU – Madagascar : l'ONU salue le bon déroulement du deuxième tour des élections présidentielles". Un.org. 20 December 2013. 3 July 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 28 June 2017.
  56. ^ "All you need to know about high-stakes Madagascar poll". 30 March 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 March 2021.
  57. ^ "Madagascar court declares Rajoelina as election winner". 21 January 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 March 2021.
  58. ^ "Madagascar: Ravalomanana challenges results in court, Rajoelina calls for calm". 28 December 2018. 8 November 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 March 2021.
  59. ^ "Madagascar President assured of winning majority seats in parliament". 15 June 2019. 30 October 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 March 2021.
  60. ^ Januta, Andrea (1 December 2021). "Madagascar food crisis caused more by poverty, natural weather than climate change – study". Reuters (ඉංග්‍රීසි බසින්). 25 January 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 25 January 2022.
  61. ^ "Andry Rajoelina: Madagascar president re-elected in contested poll". BBC News. 25 November 2023. සම්ප්‍රවේශය 26 November 2023.
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=මැඩගස්කරයේ_ඉතිහාසය&oldid=679228" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි