"හරිතාගාර ආචරණය" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්
Content deleted Content added
සුළු robot Modifying: bn:গ্রিন হাউজ প্রতিক্রিয়া; cosmetic changes |
cut & pasted froma duplicated article |
||
14 පේළිය:
ගිම්හල් ඵලයෙහි ඉතාම කෙටිකාලීන ප්‍රතිඵලය වන්නේ යම් ප්‍රදේශයකට ලැබෙන වැසි ප්‍රමාණය වැඩි වීම වේ. උෂ්ණත්වය ඉහළ යන විට ජල වාෂ්ප ප්‍රමාණය ද ඉහළ යන නිසා වාෂ්පීකරණ ද වැඩි වී වළා වියන පැතිරී වර්ෂාව ලැබේ.නමුත් වායුගෝලයේ පවතින සාමාන්‍ය සංසරණයෙහි සංකීර්ණ හැසිරීම සහ විවිධ ප්‍රාදේශීය සාධක හේතු කර ගෙන වැඩි වන වර්ෂාව සෑම ප්‍රදේශයකටම එක හා සමානව නොලැබිය හැක.මේ නිසා ඇතැම් ශුෂ්ක ප්‍රදේශ හෝ වියළි ප්‍රදේශ තව තවත් වියලීම හා කාන්තරීකරණයට ලක්වීමක් සිදුවිය හැකි වේ.ගිම්හල් ඵලයෙහි දිගුකාලීන ප්‍රතිඵලය වන්නේ පෘථිවිය ක්‍රමයෙන් සිසිල් වීම බව අනාවරණය
==හරිතාගාර ආචරණය වැඩිදුරටත්==
හරිතාගාර ආචරණය පළමු ලෙස අනාවරණය කරගන්නා ලද්දේ 1824 ජෝසෆ් ෆොරියර් විසිනි. ඒ පිළිබඳව පළමු ලෙස විමර්ශනය කෙරුනේ 1896 දී ස්වාන්ටේ ආර්හේනියස් විසිනි. මෙය අධෝරක්ත කිරණ විහිදුවීමෙන් වාතය ඒවා අවශෝෂණය කිරීම හේතු කොට ගෙන පෘතුවිය මතුපිට හා පහල වායුගෝලීය වායූන් රත් වීමෙන් සිදුවන ක්‍රියාවලියයි.
හරිතාගාර ආචරණයේ පැවැත්ම මත භේදයට ලක්ව නැත. ස්වභාවිකව සිදුවන මෙම ක්‍රියාවලිය නිසා ඇතිවන උෂ්ණත්වය 33C(54F) පමණ වේ.මෙය සිදුවන්නේ හුමාලය මඟින් 36% - 70% පමණ (මෙහිඳී වළාකුළු සළකා නොමැත ), කාබන්ඩයොක්සයිඩ් (CO2) මඟින් 25% පමණ, මීතේන් මඟින් 4% - 9% පමණ සහ ඔසෝන් මඟින් 3% - 7% පමණ වේ. නමුත් ප්‍රශ්නය වන්නේ විවිධ වූ මිනිස් ක්‍රියකාරකම් නිසා මෙම හරිතාගාර වායු සාන්ද්‍රණය සැලකිය යුතු ලෙස ඉහල යාමයි.
කාර්මික විප්ලවයේ පටන් විවිධ වූ මිනිස් ක්‍රියාකරකම් නිසා වායුගෝලයේ මෙම වායු සාන්ද්‍රණය ඉහල යාමට පටන් ගෙන ඇත්තේ කාබන්ඩයොක්සයිඩ්, මීතේන්, ට්‍රොෆොස්ෆෙරිකොසෝන්, CFC, නයිට්‍රස් ඔක්සයිඩ් වැනි වායුන් පිටවීම වැඩි වූ නිසායි. මීතේන් කාබන්ඩයොක්සයිඩ් වලට වඩා වැඩිපුර හරිතාගාර ආචරණය සිදුකරන වායුවක් වුවද එහි සාන්ද්‍රණය ඉතා කුඩා හෙයින් ඉන් හරිතාගාර ආචරණයට වන බලපෑම කාබන්ඩයොක්සයිඩ් වලින් වන බලපෑමෙන් 1/4 ක් පමණ වේ. ස්වභාවිකව පිටවෙන වෙනත් වායූන් ද හරිතාගාර ආචරණය සුළු වශයෙන් සිදුකරයි. නයිස්ට්‍රස් ඔක්සයිඩ් මින් එකකි. නයිස්ට්‍රස් ඔක්සයිඩ් සාන්ද්‍රණය කෘෂිකර්මාන්තය වැනි මිනිස් ක්‍රියාකාරකම් නිසා වැඩි වෙමින් පවතී.18 වන ශතවර්ෂයේ මැද ගණන් වල ආරම්භ වූ කාර්මික විප්ලවය නිසා වායුගෝලයේ මේ කාබන්ඩයොක්සයිඩ් හා මීතේන් සාන්ද්‍රණ 31% න් හ 141% න් වැඩි වී ඇත.මේ අගයන් පසුගිය වර්ෂ 650,000 සැළකූ විට ඉතා විශාල වැඩි වීම් වේ.වක්‍ර මාර්ග වලින් ලත් භූ විද්‍යා සාක්ෂි අනුව විශ්වාස කෙරෙන්නේ මෙවන් වූ අගයන් පැවතුනේ වසර මිලියන 20 ට පමන පෙර බවයි. වැඩිව ඇති කාබන්ඩයොක්සයිඩ් වලින් 3/4 ක් පමන පසුගිය වසර 20 තුල නිපදවී ඇත්තේ ඉන්ධන දහනය මඟිනි. ඉතිරිය වන නාශනය නිසා වැඩිවී ඇත.
ග්රාෆ්
වායුගෝලීය කාබන්ඩයොක්සයිඩ් සාන්ද්‍රණයන්ගේ වැඩිවීම
මාසිකව ලබාගන්නා කාබන්ඩයොක්සයිඩ් මිනුම් මඟින් වාර්ශිකව වෙන කුඩා ඍතුමය දෝලනයන් පෙන්වනු ලැබේ.සෑම වසරකම උත්තර අර්ධගෝලයේ වසන්තය පසුවීම සහ ඉන්පසුව ඇතිවන ශාක කාබන්ඩයොක්සයිඩ් ප්‍රමාණය අඩුකිරීම හේතු කොටගෙන එය දීර්ඝ වීම සිදුවේ.
වර්තමානයේ වායුගෝලීය කාබන්ඩයොක්සයිඩ් සාන්ද්‍රණය පරිමාව අනුව මිලියනයකට කොටස් 385 පමන වේ.අනාගතයේ කාබන්ඩයොක්සයිඩ් සාන්ද්‍රණය ඉන්ධන දහනය හා වන නාශනය නිසා වැඩි වන බව තහවුරු වී ඇත. මෙම කාබන්ඩයොක්සයිඩ් නැග්ම ආර්ථික, සමාජීය, තාක්ෂණික, ස්වඹ්හවික සංවර්ධනය මත රඳා පවතින නමුත් ෆොසිල වල සීමා සහිත බව නිසා අවම විය හැක. වසර 2100 වන විට කාබන්ඩයොක්සයිඩ් වල වැඩි වීමේ පරාසයක් ලෙස මිලියනයකට කොටස් 541 සිට 970 දක්වා ලෙස ඉදිරිපත් වී ඇත. මේ මට්ටමට ලඟා වීමට ෆොසිල දහනය, ගල් අඟුරු තාර හෝ මීතේන් භවිතයම ප්‍රමාණවත් වේ. නාසා ආයතනයේ කෙරුනු පරීක්ෂාවකට අනුව කාලගුණ විද්‍ළ්‍යාඥ ජේම්ස් හැන්සන් පවසන්නේ මෙසේ වැඩිවුනු කාබන්ඩයොක්සයිඩ් නිසා වායුගෝලීය උෂ්ණත්වය පසුගිය වසර 100 තුල සෙල්සියස් අංශක 0.75 කින් පමණ වැඩි වී ඇති බවයි.
== මේ අඩවිත් බලන්න ==
| |||