"සිංහල සාහිත්‍යය" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්
Content deleted Content added
මහනුවර හා මාතර යුගය පරිච්ඡේද අන්තර්ගත එක්කිරීම (මූලාශ්‍ර සමග) |
|||
106 පේළිය:
| chapter = නූතන සිංහල ප්‍රබන්ධ කථාවේ විකසනය
| pages = 1-21
}}</ref> ක්‍රිස්තියානි මිෂනාරි ව්‍යාපාරය විසින් මෙන් ම ඊට ප්‍රතිචාර ලෙස සිංහල-බෞද්ධ පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරය විසින් ද ඇතිකරන ලද පුවත්පත් ද නව සාහිත්‍ය කෙරෙහි මාධ්‍යයක් සහ තල්ලුවක් සපයන ලදී. විශේෂයෙන් ම බටහිර ප්‍රබන්ධ කතාවල පරිවර්තන මේවායෙහි කොටස් වශයෙන් පළ කෙරුණි. ඇතැම් නවකතා ද මුල්වරට පළ කෙරුණේ පුවත්පත්වල කොටස් වශයෙනි. භාෂාව පොදුජන සාහිත්‍යයකට සරිලන පරිද්දෙන් සුඛනම්‍ය කිරීම ද මෙකල පුවත්පත්වලින් ඉටු වූ තවත් සේවයක් විය.
ඉංග්‍රීසි මාධ්‍ය අධ්‍යාපන හේතුවෙන් ඉංග්‍රීසි උගත් ලාංකික ලේඛකයෝ බටහිර සාහිත්‍ය කෘති පරිශීලනය කළහ. එම කථාවලද ආභාෂය ඇති ව ඔවුහු ලාංකික චරිත, පසුබිම් ඇතුළත් ව මෙරට සමාජය විග්‍රහ වන ප්‍රබන්ධ කතා රචනා කළහ. "යුරෝපීය පුබන්ධ කථාවල නොඑල්ලී යුරෝපීය උගතුන්ගේ පොතපතින් ද ප්‍රයෝජනවත් දේ ගනිමින් මේ පොත ලියන ලදී" යනුවෙන් පියදාස සිරිසේන මහා වියවුල සංඥාපනයේ කරන සදහනින් මෙය පැහැදිලි වේ. විශේෂයෙන් ම බෙන්තොට ඇල්බට් සිල්වා, පියදාස සිරිසේන, ඩබ්ලිවු ඒ. සිල්වා වැනි මුල්කාලීන රචකයන්ගේ කෘතිවල බටහිර ජනප්‍රිය ප්‍රේම කතාවල නැතොත් අද්භූත කථාවල ආභාසය දක්නට තිබේ. මුල්කාලීන සිංහල ප්‍රබන්ධ රචකයන් රචනා කළේ ප්‍රේම කතාවන් වීම නිසා එම සාහිත්‍යය ජනප්‍රියත්වයට පත්වීම මෙන් ම තරුණ පාඨකයන් දිනාගැනීමටත් හැකිවිය. පියදාස සිරිසේන, ඩබ්ලිවු ඒ. සිල්වා, මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මුල් නවකතාකරුවන් අතරින් විශිෂ්ටතමයන් වන්නේ ඔවුන් සිංහල නවකතාවේ විෂය පුලුල් කරමින් සහ එය ජනප්‍රිය සාහිත්‍යයක් බවට පත්කරමින් කළ සේවාව නිසා ය.
| |||