"ක්රිස්තියානි ආගම" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්
Content deleted Content added
No edit summary ටැග: විෂුවල් එඩිටර් ජංගම සංස්කරණය ජංගම වෙබ් සංස්කරණය |
No edit summary ටැග: විෂුවල් එඩිටර් ජංගම සංස්කරණය ජංගම වෙබ් සංස්කරණය |
||
5 පේළිය:
ක්රිස්තියානි ධර්මය ආරම්භ වූයේ 1 වන සියවසේදී රෝම පළාතේ යුදයේ ය. යේසුස්ගේ ප්‍රේරිතයන් සහ ඔවුන්ගේ අනුගාමිකයන් මුලින් පීඩා කළත් අරාබිය , යුරෝපය, ඇනටෝලියාව, මෙසපොතේමියාව, ට්‍රාන්ස්කාකේසියාව, ඊජිප්තුව සහ ඉතියෝපියාව පුරා ව්‍යාප්ත විය. එය ඉතා ඉක්මනින් අන්‍යජාතිකයන් ආකර්ෂණය කර ගත් අතර එය යුදෙව් සිරිත් විරිත් වලින් ඉවත්වීමට මඟ පෑදූ අතර, ක්‍රි.ව. කොන්ස්ටන්ටයින් අධිරාජ්‍යයා රෝමානු අධිරාජ්‍යය තුළ ක්රිස්තියානි ධර්මය නීතිගත කළේ මිලාන් නුවර දී (313) වන අතර පසුව නයිසියා කවුන්සිලය (325) කැඳවා, එහිදී මුල් ක්රිස්තියානි ධර්මය රෝම අධිරාජ්‍යයේ රාජ්‍ය ආගම බවට පත්කර ඇත (380). ක්‍රිස්තියානියේ වෙනස්කම් සම්බන්ධයෙන් එෆීස කවුන්සිලය (431) සහ පෙරදිග ඕතඩොක්ස්වාදය බෙදී ගිය පසු නැගෙනහිර පල්ලිය බෙදී ගියේය. නැගෙනහිර ඕතඩොක්ස් පල්ලිය සහ කතෝලික පල්ලිය නැගෙනහිර-බටහිර භේදයෙන් වෙන් විය. (1054), විශේෂයෙන් රෝමයේ රදගුරු තුමාගේ අධිකාරය මත. ප්‍රතිසංස්කරණ යුගයේ (16 වන සියවස) දේවධර්මීය හා ආගමික ආරවුල් සම්බන්ධයෙන් රෙපරමාදු භක්තිකයන් (බොහෝ දුරට ලතින්, නැගෙනහිර, කතෝලික පල්ලි වලින් සුළුතරයක් වුවද) බෙදී ගියහ. බටහිර ලෝකයේ දියුණුව සඳහා ක්රිස්තියානි ධර්මය ප්‍රමුඛ කාර්යභාරයක් ඉටු කළේය, විශේෂයෙන් යුරෝපයේ පෞරාණික හා මධ්‍යතන යුගයේ .සොයාගැනීමේ යුගයෙන් (15 සිට 17 වන සියවස දක්වා) මිෂනාරි සේවය තුළින් ක්රිස්තියානි ධර්මය ඇමරිකාව, ඕෂනියා, උප සහරා අප්‍රිකාව සහ සෙසු ලෝකය පුරා ව්‍යාප්ත විය.
== ඉට්ිහාසය ==
Life and death of Jesus
This history of Christianity is focussed on the life, death and resurrection of one person, Jesus Christ, the son of God.
Early Christian painting of JesusEarly painting of Jesus ©
Background to the life and death of Jesus Christ
The traditional story of Jesus tells of his birth in a stable in Bethlehem in the Holy Land, to a young virgin called Mary who had become pregnant with the son of God through the action of the Holy Spirit.
The story of Jesus' birth is told in the writings of Matthew and Luke in the New Testament of the Bible.
His birth is believed by Christians to be the fulfilment of prophecies in the Jewish Old Testament, which claimed that a Messiah would deliver the Jewish people from captivity.
Jesus' ministry
After the story of his birth, little is known about Jesus until he began his ministry at the age of about 30.
He then spent three years teaching, healing and working miracles.
He taught in parables - everyday stories which had divine messages for those who would hear it.
He had twelve disciples whom he called to follow him and help him in his work.
Persecution and death
Jesus stated publicly that he spoke with the authority of God.
This claim angered the religious authorities in Palestine and they handed Jesus over to the Roman authorities as a revolutionary.
He was tried for heresy, condemned and put to death by means of crucifixion.
Resurrection
On the Sunday following his execution, some of his women followers discovered that the tomb into which his body had been placed was empty.
Jesus then appeared to them, alive, as the Jesus they had known prior to his death. His followers realised that God had raised Jesus from the dead.
Jesus was seen by many of his disciples and followers over the next few days before, according to the Gospel accounts, he was taken up into heaven.
Top
Paul and the early church
Early painting of Saint PaulSaint Paul ©
It has been suggested that the work of Jesus Christ and the impact of his death and resurrection would not have made any lasting impact on the world were it not for the missionary work of Paul.
The account of Paul's conversion to Christianity is contained in the New Testament book, the Acts of the Apostles.
Before his conversion Paul had been known as Saul and had been violently opposed to the Christian faith as taught by Jesus and after his death, by his disciples.
Saul experienced a dramatic conversion, known as the Damascus Road conversion, when he was temporarily blinded.
He found himself filled with the Holy Spirit and immediately began preaching the Christian gospel.
Paul's concept of Christianity
Paul's teaching centred on understanding the death and resurrection of Jesus Christ as a central turning point in history.
He understood the resurrection to signal the end of the need to live under Jewish law.
Instead Paul taught of living in the Spirit in which the power of God was made to work through human flesh.
Some of his letters to fledgling churches throughout the Roman Empire are contained in the New Testament and outline Paul's theology.
He insisted that Gentiles had as much access to the faith as Jews and that freedom from the Law set everyone free.
It was this teaching which was essential for the development and success of the early church which would otherwise have remained nothing more than another Jewish sect.
Top
Roman Empire
Paul established Christian churches throughout the Roman Empire, including Europe, and beyond - even into Africa.
Persecution
However, in all cases, the church remained small and was persecuted, particularly under tyrannical Roman emperors like Nero (54-68), Domitian (81-96), under whom being a Christian was an illegal act, and Diocletian (284-305).
Many Christian believers died for their faith and became martyrs for the church (Bishop Polycarp and St Alban amongst others).
Bust of ConstantineEmperor Constantine ©
Constantine turns the tide
When a Roman soldier, Constantine, won victory over his rival in battle to become the Roman emperor, he attributed his success to the Christian God and immediately proclaimed his conversion to Christianity.
Christianity became the official religion of the Roman Empire.
Constantine then needed to establish exactly what the Christian faith was and called the First Council of Nicea in 325 AD which formulated and codified the faith.
Formulating the faith
Over the next few centuries, there were debates and controversies about the precise interpretation of the faith, as ideas were formulated and discussed.
The Council of Chalcedon held in 451 was the last council held whilst the Roman Empire was intact. It gave rise to the Nicene Creed which Christians still say today to affirm their belief in God, Christ and his church.
When Rome fell in 476, it meant that Western and Eastern Christians were no longer under the same political rule and differences in belief and practice arose between them.
The Great Schism
The differences be
Character limit: 5000
යේසුස්ගේ ජීවිතය හා මරණය
ක්රිස්තියානි ධර්මයේ මෙම ඉතිහාසය දෙවියන් වහන්සේගේ පුත් යේසුස් ක්රිස්තුස්ගේ ජීවිතය, මරණය සහ නැවත නැඟිටීම කෙරෙහි අවධානය යොමු කර ඇත.
යේසුස් ක්රිස්තුස්ගේ ජීවිතයට හා මරණයට පසුබිම
ශුද්ධාත්මයාණන්ගේ ක්‍රියා තුළින් දෙවියන් වහන්සේගේ පුත්‍රයා සමඟ ගැබ්ගෙන සිටි මරියා නම් තරුණ කන්‍යාවකට බෙත්ලෙහෙමේ උපත ගැන යේසුස්ගේ සාම්ප්‍රදායික කතාව පවසයි.
යේසුස්ගේ උපත පිළිබඳ කථාව බයිබලයේ අළුත් ගිවිසුමේ මතෙව් සහ ලූක්ගේ ලියවිලිවල සඳහන් වේ.
ඔහුගේ උපත කිතුනුවන් විසින් යුදෙව් පරණ ගිවිසුමේ අනාවැකිවල ඉටුවීමක් ලෙස විශ්වාස කරන අතර, මෙසියස් වහන්සේ යුදෙව් ජනතාව වහල්භාවයෙන් මුදවා ගනු ඇතැයි කියා සිටියේය.
යේසුස්ගේ දේවසේවය
වයස අවුරුදු 30 දී පමණ යේසුස් තම දේවසේවය ආරම්භ කරන තෙක් ඔහුගේ උපත පිළිබඳ කතාවෙන් පසුව, ඔහු ගැන එතරම් දැනුමක් නැත.
ඉන්පසු ඔහු ප්‍රාතිහාර්යයන් ඉගැන්වීම, සුව කිරීම සහ වැඩ කිරීම සඳහා වසර තුනක් ගත කළේය.
ඔහු උපමා වලින් ඉගැන්වීය .
ඔහුට ගෝලයන් දොළොස් දෙනෙක් සිටි අතර, ඔහු තමා පසුපස විත් ඔහුගේ වැඩ කටයුතුවලදී ඔහුට උපකාර කරන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය.
පීඩා සහ මරණය
යේසුස් ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කළේ තමා දෙවිගේ අධිකාරියෙන් කතා කළ බවයි.
මෙම ප්‍රකාශය පලස්තීනයේ ආගමික බලධාරීන් කෝපයට පත් කළ අතර ඔවුන් විප්ලවවාදියෙකු ලෙස යේසුස්ව රෝම බලධාරීන්ට භාර දුන්නේය.
මිථ්‍යාදෘෂ්ටිය වෙනුවෙන් ඔහුව නඩු විභාග කොට, කුරුසපත් කිරීම මගින් හෙළා දකින ලදී.
නැවත නැඟිටීම
ඔහුගේ මරනින් පසු ඉරිදා ඔහුගේ කාන්තා අනුගාමිකයන් කිහිප දෙනෙකුගේ සිරුර තැන්පත් කර තිබූ සොහොන හිස් බව සොයා ගන්නා ලදී.
යේසුස් තම මරණයට පෙර ඔවුන් දැන සිටි යේසුස් මෙන් ජීවතුන් අතර ඔවුන්ට දර්ශනය විය. දෙවි යේසුස්ව මළවුන්ගෙන් උත්ථාන කළ බව ඔහුගේ අනුගාමිකයන්ට වැටහුණා.
ශුභාරංචි වාර්තාවලට අනුව, ඉදිරි දින කිහිපය තුළ යේසුස්ව ඔහුගේ ගෝලයන් හා අනුගාමිකයන් බොහෝදෙනෙකු විසින් දුටුවේය.
පාවුල් සහ මුල් සභාව
පාවුල්ගේ මිෂනාරි සේවය සඳහා නොවන්නේ නම්, යේසුස් ක්රිස්තුස්ගේ සේවය සහ ඔහුගේ මරණය හා නැවත නැඟිටීමේ බලපෑම ලෝකයට බලපෑමක් ඇති නොකරනු ඇතැයි යෝජනා වී තිබේ.
පාවුල් ක්රිස්තියානි ආගමට හැරීම පිළිබඳ වාර්තාව අළුත් ගිවිසුමේ පොතේ, අපෝස්තුළුවරුන්ගේ ක්‍රියා වල අඩංගු වේ.
ඔහු හැරවීමට පෙර පාවුල් සාවුල් ලෙස හඳුන්වනු ලැබූ අතර, යේසුස් ඉගැන්වූ පරිදි සහ ඔහුගේ මරණයෙන් පසු, ඔහුගේ ගෝලයන් විසින් ක්රිස්තියානි ඇදහිල්ලට දරුණු ලෙස විරුද්ධ විය.
තාවකාලිකව අන්ධ වූ විට සාවුල් දමස්කස් පාර පරිවර්තනය ලෙස හැඳින්වෙන නාටකාකාර පරිවර්තනයක් අත්විඳියේය.
ඔහු ශුද්ධාත්මයාණන්ගෙන් පිරී ඇති බව දුටු වහාම කිතුනු ශුභාරංචිය දේශනා කිරීමට පටන් ගත්තේය.
ක්රිස්තියානි ධර්මය පිළිබඳ පාවුල්ගේ සංකල්පය
පාවුල්ගේ ඉගැන්වීම කේන්ද්‍රගත වූයේ ඉතිහාසයේ කේන්ද්‍රීය සන්ධිස්ථානයක් ලෙස යේසුස් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ මරණය හා නැවත නැඟිටීම තේරුම් ගැනීමයි.
පාවුල් ඉගැන්වූයේ ආත්මයාණන් තුළ ජීවත්වීමට දෙවියන් වහන්සේගේ බලය මිනිස් මාංසය තුළින් ක්‍රියාත්මක කිරීමටය.
රෝම අධිරාජ්‍යය පුරා විසිරී ඇති පල්ලිවලට ඔහු ලියූ සමහර ලිපි අළුත් ගිවිසුමේ අඩංගු වන අතර පාවුල්ගේ දේවධර්මය ගෙනහැර දක්වයි.
යුදෙව්වන් මෙන් අන්‍යජාතීන්ට ඇදහිල්ලට ප්‍රවේශ විය හැකි බවත් ව්‍යවස්ථාවෙන් නිදහස සෑම කෙනෙකුම නිදහස් කළ බවත් ඔහු තරයේ කියා සිටියේය.
මුල් පල්ලියේ දියුණුව හා සාර්ථකත්වය සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වූ මෙම ඉගැන්වීම නොවන්නට වෙනත් යුදෙව් නිකායකට වඩා වැඩි යමක් නොවනු ඇත.
රෝම අධිරාජ්‍යය
පාවුල් රෝම අධිරාජ්‍යය පුරා යුරෝපය ඇතුළු ඉන් ඔබ්බට අප්‍රිකාවට පවා කිතුනු පල්ලි පිහිටුවා ගත්තේය.
පීඩා
කෙසේ වෙතත්, සෑම අවස්ථාවකදීම, පල්ලිය කුඩා වූ අතර, විශේෂයෙන් නීරෝ (54-68), ඩොමිශියන් (81-96) වැනි කුරිරු රෝම අධිරාජ්‍යයන් යටතේ, කිතුනුවකු වීම නීති විරෝධී ක්‍රියාවක් වූ අතර, ඔවුන්ට දරුණු දඩුවම් දුන්නේය .
බොහෝ ක්රිස්තියානි ඇදහිලිවන්තයන් ඔවුන්ගේ ඇදහිල්ල නිසා මිය ගිය අතර පල්ලියේ ප්‍රාණ පරිත්‍යාගිකයින් බවට පත්විය .
කොන්ස්ටන්ටයින් එම්පරර් කොන්ස්ටන්ටයින්ගේ කඩාවැටීම ©
කොන්ස්ටන්ටයින් වඩදිය බාදිය හරවයි
රෝමානු සොල්දාදුවෙකු වූ කොන්ස්ටන්ටයින්, රෝමානු අධිරාජ්‍යයා වීමට සටනේදී තම ප්‍රතිවාදියාට එරෙහිව ජයග්‍රහණය ලැබූ විට, ඔහු තම සාර්ථකත්වය ක්රිස්තියානි දෙවියන්ට ආරෝපණය කළ අතර, වහාම ඔහු ක්රිස්තියානි ආගමට හැරීම ප්‍රකාශ කළේය.
ක්රිස්තියානි ධර්මය රෝම අධිරාජ්‍යයේ නිල ආගම බවට පත්විය.
ක්රිස්තියානි ඇදහිල්ල යනු කුමක්ද යන්න හරියටම තහවුරු කර ගැනීමට කොන්ස්ටන්ටයින්ට අවශ්‍ය වූ අතර ක්‍රි.ව. 325 දී නයිසියාවේ පළමු කවුන්සිලය ලෙස නම් කරන ලදී.
ඇදහිල්ල සකස් කිරීම
ඉදිරි ශතවර්ෂ කිහිපය තුළ, අදහස් සකස් කොට සාකච්ඡා කරන ලද බැවින්, ඇදහිල්ලේ නිවැරදි අර්ථ නිරූපණය පිළිබඳ විවාද හා මතභේද ඇති විය.
451 දී පවත්වන ලද චාල්සඩන් කවුන්සිලය රෝමානු අධිරාජ්‍යය නොවෙනස්ව පැවති අවසාන සභාව විය. දෙවියන් වහන්සේ, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ සහ ඔහුගේ සභාව කෙරෙහි ඔවුන්ගේ විශ්වාසය තහවුරු කිරීම සඳහා කිතුනුවන් අදටත් පවසන නිකේන් ඇදහිල්ලට එය හේතු විය.
476 දී රෝමය බිඳ වැටෙන විට, එයින් අදහස් කළේ බටහිර හා නැගෙනහිර කිතුනුවන් තවදුරටත් එකම දේශපාලන පාලනය යටතේ නොසිටින අතර ඔවුන් අතර විශ්වාසයේ වෙනස්කම් ඇති වූ බවයි.
වෙනස්කම් විය හැකිය
yēsusgē jīvitaya hā maraṇaya
kristiyāni dharmayē mema itihāsaya deviyan vahansēgē put yēsus kristusgē jīvitaya, maraṇaya saha nævata næn̆giṭīma kerehi avadhānaya yomu kara æta.
yēsusgē mul kristiyāni situvama yēsusgē mul citraya ©
yēsus kristusgē jīvitayaṭa hā maraṇayaṭa pasubima
śuddhātmayāṇangē kriyā tuḷin deviyan vahansēgē putrayā saman̆ga gæbgena siṭi mariyā nam taruṇa kanyāvakaṭa śuddha bhūmiyē betlehemē gabaḍāvaka tama upata gæna yēsusgē sāmpradāyika katāva pavasayi.
yēsusgē upata piḷiban̆da kathāva bayibalayē aḷut givisumē matev saha lūkgē liyavilivala san̆dahan vē.
ohugē upata kitunuvan visin yudev paraṇa givisumē anāvækivala iṭuvīmak lesa viśvāsa karana atara, mesiyas vahansē yudev janatāva vahalbhāvayen mudavā ganu ætæyi kiyā siṭiyēya.
yēsusgē dēvasēvaya
vayasa avurudu 30 dī pamaṇa yēsus tama dēvasēvaya ārambha karana tek ohugē upata piḷiban̆da katāven pasuva, ohu gæna etaram dænumak næta.
inpasu ohu prātihāryayan igænvīma, suva kirīma saha væḍa kirīma san̆dahā vasara tunak gata kaḷēya.
ohu upamā valin igænvīya - edinedā kathā asana ayaṭa divya paṇiviḍa æta.
ohuṭa gōlayan doḷos denek siṭi atara, ohu tamā pasupasa gos ohugē væḍa kaṭayutuvaladī ohuṭa upakāra karana lesa illā siṭiyēya.
pīḍā saha maraṇaya
yēsus prasiddhiyē prakāśa kaḷē tamā devigē adhikāriyen katā kaḷa bavayi.
mema prakāśaya palastīnayē āgamika baladhārīn kōpayaṭa pat kaḷa atara ovun viplavavādiyeku lesa yēsusva rōma baladhārīnṭa bhāra dunnēya.
mithyādṛṣṭiya venuven ohuva naḍu vibhāga koṭa, kurusapat kirīma magin heḷā dakina ladī.
nævata næn̆giṭīma
ohugē maraṇa da after uvamen pasu iridā ohugē kāntā anugāmikayan kihipa denekugē sirura tænpat kara tibū sohona his bava soyā gannā ladī.
yēsus tama maraṇayaṭa pera ovun dæna siṭi yēsus men jīvatun atara ovunṭa darśanaya viya. devi yēsusva maḷavungen utthāna kaḷa bava ohugē anugāmikayanṭa væṭahuṇā.
śubhāraṁci vārtāvalaṭa anuva, idiri dina kihipaya tuḷa yēsusva ohugē gōlayan hā anugāmikayan bohōdeneku visin duṭuvēya.
ihaḷaṭa
pāvul saha mul sabhāva
śānta pāvuḷu śānta pāvuḷugē mul citraya ©
pāvulgē miṣanāri sēvaya san̆dahā novannē nam, yēsus kristusgē sēvaya saha ohugē maraṇaya hā nævata næn̆giṭīmē balapǣma lōkayaṭa sadākālika balapǣmak æti nokaranu ætæyi yōjanā vī tibē.
pāvul kristiyāni āgamaṭa hærīma piḷiban̆da vārtāva aḷut givisumē potē, apōstuḷuvarungē kriyā vala aḍaṁgu vē.
ohu hæravīmaṭa pera pāvul sāvul lesa han̆dunvanu læbū atara, yēsus igænvū paridi saha ohugē maraṇayen pasu, ohugē gōlayan visin kristiyāni ædahillaṭa daruṇu lesa viruddha viya.
tāvakālikava andha vū viṭa sāvul damaskas pāra parivartanaya lesa hæn̆dinvena nāṭakākāra parivartanayak atvin̆diyēya.
ohu śuddhātmayāṇangen pirī æti bava duṭu vahāma kitunu śubhāraṁciya dēśanā kirīmaṭa paṭan gattēya.
kristiyāni dharmaya piḷiban̆da pāvulgē saṁkalpaya
pāvulgē igænvīma kēndragata vūyē itihāsayē kēndrīya sandhisthānayak lesa yēsus kristus vahansēgē maraṇaya hā nævata næn̆giṭīma tērum gænīmayi.
yudev nītiya yaṭatē jīvat vīmē avaśyatāvayē avasānaya saṁ signal ā kirīma san̆dahā nævata næn̆giṭīma ohu tērum gattēya.
ē venuvaṭa pāvul igænvūyē ātmayāṇan tuḷa jīvatvīmaṭa deviyan vahansēgē balaya minis māṁsaya tuḷin kriyātmaka kirīmaṭaya.
rōma adhirājyaya purā visirī æti pallivalaṭa ohu liyū samahara lipi aḷut givisumē aḍaṁgu vana atara pāvulgē dēvadharmaya genahæra dakvayi.
yudevvan men anyajātīnṭa ædahillaṭa pravēśa viya hæki bavat vyavasthāven nidahasa sǣma kenekuma nidahas kaḷa bavat ohu tarayē kiyā siṭiyēya.
mul palliyē diyuṇuva hā sārthakatvaya san̆dahā atyavaśya vū mema igænvīma venat yudev nikāyakaṭa vaḍā væḍi yamak novanu æta.
ihaḷaṭa
rōma adhirājyaya
pāvul rōma adhirājyaya purā yurōpaya ætuḷu in obbaṭa aprikāvaṭa pavā kitunu palli pihiṭuvā gattēya.
pīḍā
kesē vetat, sǣma avasthāvakadīma, palliya kuḍā vū atara, viśēṣayen nīrō (54-68), ḍomiṭiyan (81-96) væni kuriru rōma adhirājyayan yaṭatē, kitunuvaku vīma nīti virōdhī kriyāvak vū atara, ḍayokleṭiyan (284-305) ).
bohō kristiyāni ædahilivantayan ovungē ædahilla nisā miya giya atara palliyē prāṇa parityāgikayin bavaṭa patviya (biṣop polikāp saha śānta ælban anek aya atara).
konsṭanṭayin emparar konsṭanṭayingē kaḍāvæṭīma ©
konsṭanṭayin vaḍadiya bādiya haravayi
rōmānu soldāduveku vū konsṭanṭayin, rōmānu adhirājyayā vīmaṭa saṭanēdī tama prativādiyāṭa erehiva jayagrahaṇaya læbū viṭa, ohu tama sārthakatvaya kristiyāni deviyanṭa ārōpaṇaya kaḷa atara, vahāma ohu kristiyāni āgamaṭa hærīma prakāśa kaḷēya.
kristiyāni dharmaya rōma adhirājyayē nila āgama bavaṭa patviya.
kristiyāni ædahilla yanu kumakda yanna hariyaṭama tahavuru kara gænīmaṭa konsṭanṭayinṭa avaśya vū atara kri.va. 325 dī nayisiyāvē paḷamu kavunsilaya lesa nam karana ladī.
ædahilla sakas kirīma
idiri śatavarṣa kihipaya tuḷa, adahas sakas koṭa sākacchā karana lada bævin, ædahillē niværadi artha nirūpaṇaya piḷiban̆da vivāda hā matabhēda æti viya.
451 dī pavatvana lada cālsaḍan kavunsilaya rōmānu adhirājyaya novenasva pævati avasāna sabhāva viya. deviyan vahansē, kristus vahansē saha ohugē sabhāva kerehi ovungē viśvāsaya tahavuru kirīma san̆dahā kitunuvan adaṭat pavasana nikēn ædahillaṭa eya hētu viya.
476 dī rōmaya bin̆da væṭena viṭa, eyin adahas kaḷē baṭahira hā nægenahira kitunuvan tavaduraṭat ekama dēśapālana pālanaya yaṭatē nosiṭina atara ovun atara viśvāsayē hā bhāvitayē venaskam æti vū bavayi.
mahā bhēdaya
venaskam viya hækiya
Show more
Send feedback
History
Saved
Community
==විශ්වාස ==
| |||