"ක්‍රිස්තියානි ආගම" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්

ශුද්ධාත්මයාණන් එවීමෙන් ඉටු වූ යේසුස් තම අනුගාමිකයන් සමඟ රැඳී සිටින බවට දුන් පොරොන්දුව මුල් කාලයේ සිටම ක්‍රිස්තියානි නමස්කාරයේ දියුණුවදිනය ආලෝකවත් කළේය.

ක්රිස්තියානි ධර්මයේ ඉතිහාසය පුරාම, ආයතනික ක්රිස්තියානි නමස්කාරය වන්දනාමාන කර ඇති අතර, එය යාච්යාච්ඤා prayers ා සහ ගීතිකා වලින් සංලක්ෂිත වේ.  රෝමානු කතෝලික, නැගෙනහිර ඕතඩොක්ස් සහ ඇන්ග්ලිකන් පල්ලි මෙන්ම ලුතරන්වාදය සහ මෙතෝදිස්තවාදය වැනි සමහර රෙපරමාදු නිකායන් විසින් මෙම පූජනීය හා චාරිත්‍රානුකූල නමස්කාරය තවමත් ක්‍රියාත්මක වේ.  එවැන්ජලිස්තවාදයේ දී, නමස්කාරය වඩාත් අවිධිමත් සංකල්පයක් සහිතව දෙවියන් වහන්සේට නමස්කාර කිරීමේ ක්‍රියාවක් ලෙස සලකනු ලැබේ.

එවැන්ජලිස්ත ක්‍රිස්තියානි ධර්මය තුළ, නමස්කාර සේවය යනු ඇදහිලිවන්තයන් ප්‍රශංසා කිරීමට, නමස්කාර කිරීමට, දෙවියන් වහන්සේට යාච් pray ා කිරීමටයාච්ඤාව සහ බයිබලය මත පදනම් වූ ඉගැන්වීමක් (දේශනාවක්) ලබා ගන්නා කාලයකි. එය පල්ලිය සමඟ හෝ පවුල සමඟ සිදුවිය හැකිය. රැස්වීම් සතියේ දිනවල පැවැත්විය හැකි නමුත් ඉරිදා දිනවල විශේෂ අර්ථයක් ඇත.