"ශ්‍රී ලංකාවේ ආගමික පසුබිම" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්

මුළු ජනගහනයෙන් 70% අදහන [[ථේරවාදී බුදු දහම]] ලංකාවේ ප්‍රධානතම ආගමයි.එයට රටේ ව්‍යවස්ථාවෙන්ම මුල් ස්ථානය හිමිවී තිබේ . බු.ව.236 දී [[අශෝක අධිරාජයා|අශෝක අධිරාජ්‍යාගේ]] පුත් [[මහින්ද තෙරණුවෝ|මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේ]] පොසොන් පොහොය දිනක ලංකාවට වැඩමවා එවකට ලක්දිව පාලනය කල දේවානම්පියතිස්ස රජතුමා [[බුදු දහම|බෞද්ධයෙකු]] බවට පත් කිරීමත් සමඟම බුදු දහම ලංකාවේ ස්ථාපිත විය. එතැන් පටන් සියලුම රාජ්‍ය පාලකයන් බුදු දහම ලංකාවේ ව්‍යාප්ත කිරීම සදහා වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කළේය. අශෝක රජතුමාගේ දියණිය වන [[සංඝමිත්තා තෙරණිය]] විසින් [[බුද්ධගයා|බුද්ධගයාවේ]] සිට [[ශ්‍රී මහා බෝධිය, අනුරාධපුර|ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේ]] ලක්දිවට වැඩමවා මෙරට [[බුදු දහම|බෞද්ධ ජනතාව]]ට වන්දනාමාන කිරීම සදහා අනුරාධපුර මහමෙවුනා උයනේ රෝපණය කරන ලදී.බු.ව.200 පමණ වන විට බෞද්ධ ආගම ශ්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය ආගම බවට පත්විය.04 වන සියවසේදී ශ්‍රී ලාංකික [[බුදු දහම|බෞද්ධයන්ට]] ඉතා සුවිශේෂී සිදු වීමක් සිදු විය. එනම් [[දන්ත කුමරුවන්]] හා [[හේමමාලි කුමරිය]] විසින් [[දළදා මාලිගාව|දන්ත ධාතූන් වහන්සේ]] මෙරටට වැඩමවීමයි. කෙසේ නමුත් පසු කාලයේදී ඇති වූ හින්දු හා යුරෝපීය බලපෑම් මඟින් බුද්ධාගමට යම් බලපෑමක් එල්ල විය. නමුත් 19 වන සියවසේ මද භාගයේදී බෞද්ධයන්ගේ පිනට මෙරට පහළ වූ [[අනගාරික ධර්මපාලතුමා]] විසින් ආරම්භ කරන ලද [[බුදු දහම|බෞද්ධ ආගම]] සුරැකීමේ වැඩසටහන් වල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස නැවත මෙරට බෞද්ධ පුනර්ජීවනයක් ඇතිවිය.අනගාරික ධර්මපාලතුමාට මේ සදහා හෙන්රි ස්ටීල් ඕල්කට්තුමා, මිගෙට්ටුවත්තේ ගුණාණන්ද හිමි, හික්කඩුවේ ශ්‍රී සුමංගල හිමි ආදී දෙස් විදෙස් ගිහි පැවදි උතුමන්ගේ සහය ලැබුණි.

ක්‍රිස්තියානුවන්ගේ මතයට අනුව ප්‍රථම ක්‍රිස්තියානු ධර්ම දූතයා ලංකාවට (සහ ඉන්දියාවට ) පැමිණ ඇත්තේ පළමු වන ශත වර්ෂයේදී ය.ඔහුගේ පැමිණීමෙන් පසුව ක්‍රිස්තියානි වාසස්ථාන ශ්‍රී ලංකාවේ මුහුදුබඩ ප්‍රදේශ වල සුළු වශයෙන් හට ගැනුණි. කෙසේ නමුත් 15 වන සියවසේ පෘතුග්‍රීසීන්ගේ සංක්‍රමණය සිදු වන තෙක් ක්‍රිස්තියානුවන්ගේ පැහැදිලි වර්ධනයක් දක්නට නොවීය. 17 වන සියවසේ දී ලන්දේසීන්ගේ ආගමනයත් සමඟම ක්‍රිස්තියානි ජනගහනය 21% දක්වා ඉහළ නැගි අතර එතැනින් ද නොනැවතී 1722 දී ක්‍රිස්තියානි ආගම ලංකාවේ රාජ්‍ය ආගම බවට ද පත්විය.1796 දී ලන්දේසීන් පලවා හරිමින් ලංකාවේ පාලන බලය බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයන් සතු කර ගැනීමත් සමඟ 1802 පටන් ලංකාව බ්‍රිතාන්‍ය රජය යටතේ පාලනය වන යටත් විජිතයක් බවට පත් විය.19 වන සියවසට පෙරසිටම එංගලන්ත සභාවට අයිති සහ අනෙකුත් රෙපරමාදුකාර මිෂනාරිවරුන් ලංකාවට පැණීම සිදු විය. ලන්දේසීන් පලවා හැර පාලන බලය බ්‍රිතාන්‍යයන් ලබා ගැනීමත් සමඟම බ්‍රිතාන්‍ය අධිකාරීත්වය යටතෙ ක්‍රිස්තියානි ධර්ම ප්‍රචාරක කටයුතු බැප්ටිස්, රෙපරමාදු නිකායට සහ මෙතෝදිස්ත සභාවට පැවරුණි.මෙම කාලසීමාව තුල ගැලවීමේ හමුදාව ද ශ්‍රී ලංකාව තුල ඉතා ප්‍රබල තත්ත්වයක පසු විය. මෙම තත්ත්වය යටතේ යටත් විජිත පාලන සමය තුල ක්‍රිස්තියානි ආගම ලංකාව තුල ඉතා තදින් මුල් බැසගෙන තිබුණි. කෙසේ නමුත් 1948 දී ලද දේශපාලන නිදහසත් සමඟම ක්‍රිස්තියානි ආගමට නැවත උද්යෝගිමත්ව නැගී එන බෞද්ධ ආගමෙන් දැඩි අභියෝගයක් එල්ල විය.ඒත් සමඟ 1722 සිට දරා සිටි රාජ්‍ය ආගම නැමැති කිරුළ ක්‍රිස්තියානුවන්ගෙන් ගිලිහී ගොස් 1972 දී යලි බෞද්ධයන්ගේ සිරස මත රැදුනි.1980 වන විට ක්‍රිස්තියානි ජනගහනය 1,283,600 පමණ විය.(බොහෝ විට ශ්‍රී ලංකාවේ දකුනු බටහිර ප්‍රදේශ පමණක් සලකා බලා ඇත. ) 8% පමණ වන ක්‍රිස්තියානි ජනගහනයෙන් 88% පමණ රෝමානු කතෝලිකයන් වන අතර අනෙක් පිරිස එංගලන්ත සභාවට අයිති සහ රෙපරමාදුකරුවන්ය. 1970 දී රෙපරමාදු පල්ලි සියල්ල එක් වී එක්සත් පල්ලියක් ඇති කරගත් අතර ඊට සිංහලයන්ගෙන් දැඩි විරෝධත්වයක් ඇති විය.